متولد ۱۳۳۰

بهرام شیردل (متولد ۱۳۳۰ خورشیدی) معمار ایرانی است.

زندگی‌نامه
در سال ۱۹۷۸ میلادی از دانشگاه تورنتو کانادا در رشته معماری فارغ‌التحصیل شد.وی در سال ۱۹۸۲ میلادی دوره تخصصی معماری را در آکادمی هنری کرنبورک در ایالت میشیگان آمریکا، زیر نظر دانیل لیبسکیند گذراند.
اولین فعالیت حرفه‌ای وی همراه با تاسیس دفتر معماری " مهندسان مشاور آکس رونو " در لس‌آنجلس بود و پس از آن دفتر دیگری با عنوان " مهندسان مشاور شیردل و کینیپس " در شهر لندن به فعالیت خود ادامه داد و همچنین این دفتر در ایران با عنوان " مهندسان مشاور شیردل و همکاران " در تهران از ۱۳۷۶ خورشیدی فعالیت معماری خود را ادامه داد.

سایر فعالیت‌ها
بهرام شیردل علاوه بر انجام پروژه‌های حرفه‌ای معماری، به عنوان مدیر و استاد برنامه تخصصی طراحی معماری در مدرسه لندن و همچنین به عنوان استاد در " انستیتو معماری کالیفرنیای جنوبی " دانشگاه هاوارد و دانشگاههای دیگری در آمریکا و اروپا به تدریس معماری پرداخته است. معماری او بارها در نشریات و نمایشگاههای مختلف دنیا در معرض نمایش قرار گرفته است.

آثار
سبک طراحی آثار وی به دسته‌های زیر بخش‌بندی می‌شود:
•    استفاده از دیاگرام‌های هندسه فولد
•    استفاده از دیاگرام فرم آثار هنری
•    استفاده از دیاگرام فرم بدون مرکز
پروژه کتابخانه اسکندریه در مصر، تالار همایش "ثارا" در ژاپن، از جمله مسابقاتی است که شیردل در آن جایزه دریافت کرده است. شیردل در ایران دو پروژه موزه ملی آب ایران را طراحی کرده است. کتابخانه کانسای ژاپن هم از آثار طراحی شیردل است.
از دیگر پروژه‌های وی می‌توان به موزه ملی اسکاتلند، طراحی شهری در متاپولیس لوس‌آنجلس اشاره کرد.

افتخارات
•    دریافت مدال نقره «کریستوفر رن» از انجمن صنفی معماران کانادا و نماینده ملکه بریتانیا در سال ۱۹۷۹
•    رئیس برنامه طراحی معماری در A.A. لندن ـ از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۶
•    دریافت نشان طلا برای شهرسازی شهر جدید شانگلیو در چین (۱۹۹۵)

نقدها
بهرام شیردل توجه خاصی به روابط بین فضاها و فضا دارد در نتیجه با توجه به سیر تحول معماری وی می‌توان او را مشابه جان هیدک دید که یکی از دغدغه‌های اصلی‌اش روابط فضایی و حجمی است.
به باور منتقدانش تا دهه چهارم زندگی در جرگه معماران مولف و مطرح جهان به ویژه در رویکرد فولدینگ محسوب می‌شود ولی دهه آخر فعالیتش به خصوص ۵ سال آخر، زندگی حرفه‌ای او در هاله‌ای از انزوا فرو رفته است.

منابع

مركز معماري ايران  
1.    ↑ http://hamshahrionline.ir/details/148592
2.    ↑ نقد آثای از معماری معاصر ایران نوشته کامبیز حاجی قاسمی
3.    ↑ بهرام شیردل

متولد سال ۱۳۲۰

داراب دیبا متولد سال ۱۳۲۰ معمار اهل تهران است.

تحصیلات
وی در دانشگاه ژنو و آکادمی سلطنتی هنرهای زیبای بلژیک تحصیل کرد.

فعالیت‌ها
داراب دیبا در سمت‌های زیر فعالیت داشته‌است:
•    استاد دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران
•    استاد مدعو دانشکده هنرهای زیبا پاریس
•    استاد مدعو دانشگاه‌ام. آی. تی
•    استاد مدعو دانشگاه هاروارد
•    مسئول بخش دکترای معماری دانشگاه تهران
•    مشاور وزارتخانه‌های فرهنگ، مسکن و شهرسازی و امور خارجه
•    حضور در هیئت‌های داوری طرح‌های مختلف ملی و بین‌المللی معماری و طراحی
•    عضو هیأت داوران اصلی جایزه معماری آقاخان (ژنو ۲۰۰۱)

جایزه‌ها
•    دریافت جایزه وزارت مسکن و شهرسازی و ریاست جمهوری در معماری به خاطر طراحی و مدیریت در پروژه مسکن ارزان قیمت برای کارکنان دانشگاه‌های علوم پزشکی تهران
هدایت کارگاه‌های طراحی و فعال در کنفرانس‌ها و سمینارهای داخلی وبین‌المللی، عضو رابط هیأت تحریریه چندین مجله بین‌المللی معماری و سردبیری مجله معماری و شهرسازی، نگارش کتاب‌هایی چون

آثار
از مهم‌ترین طرح‌های وی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
•    سفارت ایران در برلین، که این یکی به خاطر پیوند میراث فرهنگی با معماری معاصر در کتاب دانشگاه برلین به عنوان اثر برگزیده انتخاب شده است، از جمله فعالیت‌های این هنرمند معمار محسوب می‌شوند.

کتاب‌ها
•    معماری معاصر ایران (ژنو ۲۰۰۴)
•    خانه‌های سنتی اصفهان (پاریس ۲۰۰۱)
•    معماری مساجد معاصر کشورهای اسلامی (لندن ۱۹۹۵)
•    اصول طراحی معماری (تهران ۱۳۶۹)
وی از سال ۱۳۴۸ نمایشگاه‌های نقاشی و طراحی متعددی برگزار کرده است و در نمایشگاه‌های جمعی در داخل و خارج از کشور در زمینه عکاسی، نقاشی و طراحی مشارکت داشته‌است.

منابع

مركز معماري ايران
1.    ↑ داراب دیبا
2.    ↑زندگی‌نامه داراب دیبا

متولد سال ۱۲۹۹ تهران

بیوگرافی:
•    عبدالعزيز فرمانفرمائيان متولد سال ۱۲۹۹ تهران.
•    دانش آموخته رشته معمارى از دانشكده هنرهاى زيباپاريس (بوزار).
•    بنيانگذار نخستين دفتر «مهندسين مشاور» در مقياسى ملى و بين المللى ۱۳۳۳.
•    تدريس كوتاه مدت در دانشكده هنرهاى زيبا دانشگاه تهران دهه ۳۰.
•    طراحى و اجراى بسيارى از بناهاى معروف و ماندگار معمارى معاصر به تنهايى يا با همكارى معماران و ديگر دفاتر معمارى ايرانى و خارجى.
•    يكى از پل هاى اصلى ارتباط معماران ايرانى وخارجى.
•    شهرسازى در كرج، كرمان، اصفهان وتهران.
•    تهيه نقشه طرح جامع شهر تهران با همكارى «ويكتور گروئن» آمريكايى با نظر به تأمين يك نظام توسعه عناصر جديد متناسب با فرهنگ ايرانى، حل مشكلات موجود با پیش بینی ۵ میلیون نفر جمعیت.
•    طراح موزه فرش تهران، كاخ نياوران، كاخ مادر سعدآباد، مسجد دانشگاه تهران و ...
•    عرضه و معرفى فناورى پيشرفته در بلندمرتبه سازى با روش هاى ضد زلزله
•    اداره همزمان دو دفتر معمارى و شهرسازى درايران و يونان (تهران و آتن)
•    فعاليت گسترده در زمينه ساختمانهاى ادارى، مسكونى، بهداشتى و درمانى، فرودگاهى، مذهبى، صنعتى، فرهنگى، تجارى و تأسيسات شهرى.

فرمانفرمائيان جزو نخستين نسل از معماران تحصيل كرده ايرانى در خارج از كشور نيز به حساب مى آيد. جزو كسانى كه در پاريس و در دانشكده «بوزار» تعليم ديده اند و به گسترش آموزه هاى كلاسيك اين دانشكده در ايران آن دوران پرداخته اند. به همين خاطر هم مى توان از او به عنوان يكى از معماران نسل نخست معمارى مدرن و معاصر ايران نام برد.
به دليل اقتصاد راكد و ضروريات بازسازى پس از جنگ ، تنها توجهى نمايشى به معمارى و شهرسازى مى توانست صورت بگيرد. اين دوران تنها به پيدايش نمادهايى از يك هويت ملى روزافزون انجاميد: تصاوير گذشته اى افتخارآميز مانند آرامگاه هاى نوبنياد يا بازسازى شده دانشمندان، شاعران وقهرمانان ملى و تصاويرى كه بر نظامى نوين دلالت داشتند. مانند ميدان هايى با مجسمه نماد رهبرى ملى در مركز آن كه در همه جا به چشم مى خورد. بناهاى يادبود اين دوران، كه عمدتاً قبل از جنگ جهانى دوم ساخته شدند، اغلب كوچك و با طرح هايى هنرمندانه و اجراهايى خوب، گواه تحصيلات طراحان ايرانى در پاريس قبل از جنگ ... بودند. اين طراحان كه با آموزش هاى دانشكده بوزار به ايران بازگشته بودند، تحت سرپرستى معمار و باستان شناس فرانسوى، آندره گدار، اولين مدرسه آموزش معمارى معاصر ايران را در دانشگاه تهران پايه گذارى كردند.
بهترين توصيف ويژگى زيبايى شناسانه نظريه ها و نگرش هاى معمارانه براى بناهاى عمومى «يادمان هاى آريايى» است كه از اسليمى هاى اسلامى نيز بهره برده بودند. تنها فرودگاه مهرآباد اثر محسن فروغى و مشاوران سوئدى وى، ساختمان مجلس سنا در تهران اثر حيدرغيابى و ساختمان دفتر مركزى شركت ملى نفت ايران اثر عبدالعزيز فرمانفرمائيان توانستند نظر عموم مردم را كه به ناگاه با مقياس عملكرد، تكنولوژى و ساخت كاملاً متفاوتى روبه رو شده بودند به خود جلب كنند. گرچه اين بناها ساختمانهايى قابل توجه بودند، اما هرگز به سطح معمارى عالى نرسيدند.
اگرچه اين تحليل شتابزده و صورى هرگز به كام فرمانفرمائيان خوش نيامده و او را واداشته كه در آمريكا پاسخى مكتوب و مطبوعاتى بدان بدهد، اما درست بر چنين اساسى است كه مى توان از حضور فكرى و فلسفى و آفرينه هاى معمارى او ياد كرد و سخنى به ميان آورد. كسى كه بعد از فارغ التحصيلى از «بوزار» پاريس بلافاصله به ايران مى آيد و در دانشكده هنرهاى زيبا دانشگاه تهران با كسانى چون سيمون و فروغى مشغول به تدريس مى شود. مسجد دانشگاه تهران نخستين اثرى است كه او به طور رسمى از خود به جا مى گذارد. اثرى كه «هانرى استيرلن» در كتاب خود آن را در مقايسه با مساجد قديمى، نمادى از هنر ايرانى شمرده است. تدريس در دانشكده هنرهاى زيبا و كار در دفتر ساختمان دانشگاه تهران، نمى تواند پاسخگوى نيازهاى درونى و كنكاش هاى بيرونى اين معمار ايرانى باشد و بالاخره او را وادار به استعفا و به فكر تأسيس يك دفتر مهندسى مى اندازد. دفترى كه تا آن زمان در ايران وجود نداشت و جاى آن را خارجى ها پر كرده بودند. فرمانفرمائيان اما با روح جست وجوگرى كه دارد به تكميل تجربيات خود در اين زمينه مى پردازد و اقدام به تشكيل يك دفتر مهندسى در مقياسى ملى و بين المللى مى كند تا طرف قرارداد دولت ايران در پروژه هاى بزرگ ساختمانى باشد و درست به همين خاطر هم هست كه حالا ردپاى او را در جاى جاى اين شهر بزرگ (تهران) و در سازه هاى مهم بسيارى مى بينيم و مى يابيم.
او براى اين كار از مراجعه به منابع خارجى نيز دريغ نمى كند و ضعف پروژه هاى خود را بدين ترتيب برطرف مى كند. در يك چنين بستر بزرگى است كه بسيارى از معماران درجه يك آن زمان نيز شروع به تجربه اندوزى مى كنند و وارد بازار كار مى شوند. اين موضوع هم به خالى بودن عرصه باز مى گردد و هم به تعدد سفارش هايى كه فرمانفرمائيان مى گيرد و مى پذيرد. نسبتى كه با ورود و خروج وزارتخانه هايى چون آبادانى و مسكن و سازمانهايى چون برنامه و بودجه و ديگر سازمانها و ادارات مرتبط با موضوع ساخت و ساز دائم قبض و بسط مى يابد.
كامران ديبا در نوشته اى دفتر فرمانفرمائيان را به خاطر تعدد كادر فنى و كيفيت حرفه اى و قدرت انجام كار در زمان خود و در خاورميانه «بى نظير» مى شمرد و از جمله دستاوردهاى اين دفتر را «عرصه و معرفى تكنولوژى پيشرفته در ساختمان بلندمرتبه» مى داند كه «باروش هاى ضدزلزله محاسبه شده اند.» نمونه هاى اين بلندمرتبه سازى را هنوز مى توان در تهران و در چندين سازه شاخص ديد. دفتر مركزى شركت نفت، ساختمان وزارت كار، ساختمان وزارت كشاورزى، برجهاى سامان، برجهاى ونك پارك، ساختمان بانك اعتبارات ايران و... از اين جمله اند كه هنوز در بافت شهرى پايتخت خودنمايى مى كنند و در ميان ساختمانهاى بلندمرتبه نوساز مى درخشند.
به طورى كه مى توان در كارنامه او چه در سالهاى ۱۳۳۳ تا ۱۳۴۷ كه تنها كار مى كرد و چه در سالهاى ۱۳۴۷ به بعد كه دفاتر ديگرى را به همكارى گرفته بود طراحى و اجراى ساختمانهاى زيادى را با كاربردهاى گوناگون پيدا كرد. در اين گستره از طراحى ساختمانهاى ادارى و دانشگاهها و مدارس عالى گرفته تا موزه و هتل و كارخانه و برج و كاخ و مجموعه ورزشى، ترمينال فرودگاه و... يافت مى شود. كارهاى بسيار شاخصى كه از ميان آنها مى توان به كاخ نياوران، كاخ مادر در سعدآباد، كاخ محمودرضا پهلوى در سعدآباد، ترمينال حجاج و ترمينال مسافرى صدهزارمترى فرودگاه مهرآباد، موزه فرش تهران، پاويون ايران درنمايشگاه بين المللى مونترال (۱۹۶۷)، ساختمان پست تهران، ساختمان مركزى اداره تلويزيون ايران، استاديوم آزادى با درياچه، دانشكده كشاورزى كرج، ساختمان هاى دانشگاه تهران در اميرآباد، ساختمان بانك صادرات اصفهان، كارخانه داروپخش درجاده كرج، بيمارستان ۲۰۰تختخوابى براى ارتش در شمال تهران، نقشه جامع شهرتهران (با همكارى ويكتورگروئن)، دهكده خانه دركرج، كاخ پرنس خالد در رياض (عربستان سعودى) و دهها طرح اجراشده ساختمانى و شهرسازى ديگر اشاره داشت.
اين تصور اغلب بوده و به خاطر آمده كه برخى از بناهاى يادشده مى توانست با طراحى بهتر و دقيق تر به سطح بالاتر و والاترى ارتقا پيداكند.
البته اين فرض درخيلى موارد و دراستناد به بناهاى دولتى و يادمانى و شهروندى ديگرى كه در ادامه و به ويژه بعد از انقلاب ساخته شده و مى شوند، تا حدود زيادى بيرنگ و بى رمق مى گردد و اجازه مى دهد كه همچنان از آثار به جاى مانده از دفتر فرمانفرمائيان و ديگر معماران پيشگام و پيشرو معاصر به بزرگى و عظمت يادكنيم. چه گام برداشتن در زمانه و زمينه اى خالى، اگرچه هميشه خطر بدعت گذارى و تحميل سليقه هاى شخصى و مشخص را با خوددارد، اما بسيارسخت تر از هر آغاز و احياناً جبرانى است و اين به ويژه در معمارى قرن بيستم غرب به اثبات رسيده و در لايه لايه آن نمود يافته است.
عبدالعزيز فرمانفرمائيان چنان كه كامران ديبا از او نقل مى كند كارش را در گاراژ پدرش و با طراحى منازل شخصى براى اقوام و دوستان آغاز مى كند و براى فرار از اين تنگنا، خود داوطلب درخواست از دولت براى طراحى و ساخت بناهاى دولتى و عمومى مى شود. كارى كه رفته رفته هم پايه اى براى دفاتر «مهندسين مشاور» مى شود و هم عرصه را براى ورود معماران جوان و ايرانى به بازار ساخت و سازهاى كلان باز مى كند و هم زمينه اى مى شود براى رسميت يافتن و به رسميت شناختن نظام معمارى و مهندسى كه در دهه پنجاه مى رفت با معمارى معاصر غرب همراه شود.

آثار مهم
•    استادیوم ورزشی آزادی
•    ساختمان‌های شرکت نفت
•    مسجد دانشگاه تهران
•    طرح ساختمان راکتور اتمی دانشگاه تهران
•    ساختمان وزارت کشاورزی
•    ساختمان وزارت کار
•    ساختمان بانک اعتبارات ایران
•    ساختمان پست و تلگراف و تلفن
•    فرودگاه مهرآباد
•    طرح اولیه فرودگاه جدید امام خمینی
•    تهیه طرح جامع شهر تهران
•    برجهای سامان
•    برجهای ونک‌پارک
•    ساختمان بورس
•    دانشکده دامپزشکی
•    کاخ مادر سعد آباد
•    کاخ نیاوران
•    ساختمان اداری صدا و سیما
•    موزه فرش تهران

منابع
   گف‍تگ‍و با عب‍دالع‍زیز فرمانف‍رمائ‍یان درباره اولی‍ن طرح جامع‍ه ته‍ران، شه‍ر، ش ۲۸، (زمس‍تان ۱۳۸۲): ص ۲۱.
   وبگاه آفتاب
   مجله معمار

مركز معماري ايران