«علی كرمانيان» متولد شهريور 1344 د ر تهران
 سوابق آكادميك:
 1369 فوق ليسانس معماری از مدرسه‌ی معماری Bartlett دانشگاه UCL لندن با رتبه‌ی ممتاز
1369 تدريس به عنوان دستيار در دانشكده‌ی PCL لندن
1370 تدريس در دانشگاه آزاد تهران مركز
1371 مدير گروه معماری دانشگاه آزاد تهران مركز
1372 برگزار كننده و عضو هيئت داوران اولين مسابقه‌ی معماری دانشجويی كشور

سوابق حرفه‌ای:
1367-1370 كا ر در دو دفتر معماری Price و Dusek در لندن
1370 تاسيس دفتر معماری علی كرمانيان و همكاران در تهران با فعاليت‌های طراحی، نظارت و مديريت اجرای پروژه‌های معماری
1380 منتب هيئنت داوران جايزه‌ی بزرگ معمار
1383 منتخب هيئت داوران جايزه‌ی بزرگ معمار
1383 رتبه‌ی چهارم مسابقه‌ی شهرداری بم

ساير فعاليت‌ها:
1370 تحقيق در زمينه‌ی آموزش معماری
1374 تحقيق در زمينه‌ی شكل‌گيری معماری و شهرسازی تهران
1377 تحقيق و بررسی در زمينه‌های «هويت و معماری» و «نقد»
1380 مشاركت در ساخت فيلم سينمايی سفره‌ی ايرانی با كيانوش عياری
1381 مشاركت در ساخت فيلم سينمايی سفر مردان خاكستری با اميرشهاب رضويان
1382 عضو فعال گروه پروژه‌ی بم
1383 دبير مسابقه‌ی بين‌المللی آتی سنتر
1383 عضو جامعه‌ی مهندسان معمار ايران با فعاليت در گروه‌های فرهنگی «تيم تهران» و «نظام معماری»

منبع: مركز معماري تهران

امیر نصرت منقح (زاده ۱۳۰۲) مهندس و معمار معاصر ایرانی و از پیشکسوتان این حرفه در ایران است.

تحصیلات

او در سال ۱۳۰۲ در تهران به دنیا آمد پدر وی ابراهیم خان منقح (یمن السلطنه) سومین شهردار تهران بود وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در شهرهای شیراز و اصفهان و تهران گذراند. وی پس از تحصیل در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، در سال ۱۳۲۵ با مدرک فوق لیسانس معماری این دانشکده را ترک کرد. ۵ سال بعد، با استفاده از بورسیه سازمان ملل متحد، در کشورهای اروپایی چون فرانسه، سوئد، نروژ و دانمارک به پژوهش درباره ساختمان‌های بهداشتی، آموزشی و مسکونی پرداخت و به ایران بازگشت.

زندگی حرفه ای

پس از بازگشت به ایران مدتی را در وزارت کار و سازمان بیمه‌های اجتماعی گذراند و سپس مؤسسه «امیر نصرت منقح و همکاران» را تاسیس نمود، که بستری برای فعالیت او در مورد طراحی و نظارت بر طرح‌های ساختمانی و زمینه‌ای برای همکاری با زنده یاد یوسف شریعت زاده (از معماران فقید معاصر ایران) گردید. در این همکاری که در سال ۱۳۳۷ تحت عنوان «مؤسسه امیر نصرت منقح و یوسف شریعت زاده» آغاز شد، یکی از زبده‌ترین تیم‌های فنی معماری ایران در مدت زمانی کوتاه شکل گرفت.

بیمارستان ژاندارمری (نیروی انتظامی فعلی) در خیابان ولی عصر (عج)، ساختمان مرکزی وزارت کار و تأمین اجتماعی در خیابان آزادی تهران، تعدادی از بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی سازمان بیمه‌های اجتماعی در نقاط مختلف کشور و از جمله بیمارستان ۳۰۰ تختخوابی اصفهان و بالاخره تعداد زیادی از واحدهای مسکونی و منازل شاخص شخصی حاصل شکل گیری این همکاری در فاصله سال‌های ۱۳۳۷ تا ۱۳۴۱ به حساب می‌آید.

در یک گسست مقطعی، شریعت زاده با دوتن از یاران و همکاران خود (میرزا علی تهرانی و محسن میرحیدر) مؤسسه مستقلی را پایه گذاری می‌کنند، که در سال ۱۳۴۴ و به خاطر گسترش پروژه‌های مهم ساختمانی و نیاز مبرم به تیم‌های زبده طراحی، زمینه‌ای برای پیوست دوباره به مهندس منقح می‌شود و تیم واحد و گسترده‌ای به نام «منقح، شریعت زاده و همکاران» به وجود می‌آید. بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی بیمه‌های اجتماعی کارگران و سازمان تأمین اجتماعی (که آخرین آن‌ها بیمارستان شهید لبافی نژاد تهران است)، مجتمع‌های صنعتی ماشین سازی و تراکتورسازی تبریز، ساختمان روزنامه اطلاعات در تهران و در خیابان خیام و چند ساختمان مهم و مرکزی دیگر، که از جمله آن‌ها می‌توان به دفتر مرکزی مهندسان مشاور بنیان (پیرراز) اشاره کرد. حاصل کار این گروه جدید است که در فاصله بین سالهای ۱۳۴۴ تا ۱۳۵۰ تحت سرپرستی و مدیریت مهندس منقح صورت می‌گیرد و مطرح می شود.

سال ۱۳۵۰ دور تازه‌ای از فعالیت‌های این تیم طراحی و معماری تحت عنوان «دفتر مهندسان مشاور بنیان» آغاز می‌شود که حاصل آن برای جامعه معماری ایرانی بسیار آشناست. در همین سال است که منقح به دلیل ضوابط ارزیابی و احراز صلاحیت مؤسسات فنی از سوی سازمان برنامه و بودجه، دفتر مهندسان مشاور «بنیان» را به اتفاق همکاران خود بنیان می‌گذارد. مجتمع دانشگاه شهید باهنر کرمان، یک سری از ساختمان‌های آموزشی دانشگاه علم و صنعت، ساختمان صنایع غذایی در نیشابور و گلپایگان و گرمسار، ساختمان چاپ اسکناس بانک مرکزی در تهران، ساختمان شماره ۲ وزارت نفت در تهران، مجتمع صنعتی واگن پارس در اراک، مجتمع آپارتمانی کارشناسان مراکز صنعتی تبریز، مجتمع مسکونی تندیس در بزرگراه آفریقا (تهران)، مطالعه و طراحی ۱۵ مرکز حوزه عمران روستایی و آشیانه هواپیماهای دولتی در فرود گاه مهرآباد تهران از جمله طرح‌هایی است که دفتر بنیان در حد فاصل سالهای ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ طراحی و پیاده می‌کند.

امیر نصرت منقح در سال ۱۳۵۷ به آمریکا عزیمت می کند. وی که در ایران عهده دار سمت‌هایی چون نایب رئیس انجمن معماران ایران و جامعه مهندسان مشاور نیز بود، در واشنگتن نیز مورد استقبال برخی از هنردوستان قرار می‌گیرد و تا سال ۱۳۷۳ که آمریکا را برای همیشه و به قصد اقامت دائمی در سوئد (استکهلم) ترک می‌کند، چندین ساختمان ویلایی بزرگ را طراحی و اجرا می‌نماید.

در مدت اقامت در سوئد، او از معماری فاصله می‌گیرد و ذوق و هنرش را در قالبی دیگر عرضه و آزمایش می‌کند. آثار و آفرینه‌های گرافیکی و خوشنویسی او محصول همین دوره از زندگی شخصی وحرفه‌ای و هنری اش است. آثاری که ضمن رونمایی خط و گرافیک، بهره‌ای هم از معماری دارند و آن هم یک معماری ساده و سیال و صمیمی، که با محتوایی از همین دست صورت می‌گیرند و سایه می‌اندازند.

در یکم اکتبر ۲۰۰۸، نمایشگاه تندیس-خط‌های امیرنصرت منقح، در موزهٔ مردم نگاری استکهلم (Etnografiska museet) با حضور وزیر فرهنگ سوئد Liljeroth Lena Adelsohn، گشایش یافت که درنوع خود موردتوجه مراجع و مجامع هنری و فرهنگی و مردمی خارج از کشور قرار گرفت. تندیس- خط‌های امیرنصرت منقح توسط دو هنرمند دیگر اسماعیل فهیمی و فرهاد مطلق با چوب و در ابعاد بزرگ ساخته شده است.^[۱]

در تیر ماه 1390 نیز نمایشگاهی از آثار حجمی امیر نصرت منقح به همت سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و اداره کل امور فرهنگی ایرانیان خارج از کشور در فرهنگسرای نیاوران بدون حضور هنرمند برگزار شد.

گاهشمار زندگی

• ۱۳۰۲ : تولد در تهران
• ۱۳۲۵ : کسب مدرک فوق لیسانس معماری از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران با درجه عالی
• ۱۳۲۹ : دریافت بورس پژوهشی معماری از سازمان ملل متحد
• ۱۳۳۰ : تأسیس مؤسسه معماری خصوصی
• ۱۳۳۷ : تأسیس مؤسسه معماری مشترک با یوسف شریعت زاده
• ۱۳۴۴ : تأسیس مؤسسه معماری «منقح - شریعت زاده و همکاران»
• ۱۳۵۰ : تأسیس دفتر مهندسان مشاور «بنیان»
• دهه ۵۰: نایب رئیس انجمن معماران ایران و نایب رئیس جامعه مهندسان مشاور ایران
• ۱۳۵۷-۱۳۳۰ : اقامت در واشنگتن (آمریکا) و خلق چند اثر معماری
• ۱۳۷۳-۱۳۵۷ : اقامت در استکهلم (سوئد) و آغاز فعالیت‌های مجسمه سازی و گرافیک
• ۱۳۸۵ : دریافت تقدیرنامه انجمن معماران ایران

آثار

برخی از پروژهای به انجام رسیده توسط وی عبارتند از:

• بیمارستان ژاندارمری (نیروی انتظامی فعلی) در خیابان ولی عصر
• ساختمان مرکزی وزارت کار و امور اجتماعی در خیابان آزادی تهران
• بیمارستان ۳۰۰ تختخوابی اصفهان
• بیمارستان شهید لبافی نژاد تهران
• مجتمع‌های صنعتی ماشین سازی و تراکتورسازی تبریز
• ساختمان روزنامه اطلاعات در تهران - خیابان خیام
• مجتمع دانشگاه شهید باهنر کرمان
• بخشی از ساختمان‌های آموزشی دانشگاه علم و صنعت
• ساختمان صنایع غذایی در نیشابور و گلپایگان و گرمسار
• ساختمان چاپ اسکناس بانک مرکزی در تهران
• ساختمان شماره ۲ وزارت نفت در تهران
• مجتمع صنعتی واگن پارس در اراک
• مجتمع آپارتمانی کارشناسان مراکز صنعتی تبریز
• مجتمع مسکونی تندیس در بزرگراه آفریقا (تهران)
• مطالعه و طراحی ۱۵ مرکز حوزه عمران روستایی و آشیانه هواپیماهای دولتی در فرودگاه مهرآباد تهران

 منابع

• تندیس خط، http://www.monaghah.com
• خلق خط درفضا، http://www.shamkhani.com/5.asp?id=7
• دربارهٔ امیر نصرت منقح، «وبگاه خبری آفتاب»
• پیشکسوتان جامعه مهندسان مشاور ایران، «وبگاه رسمی انجمن مهندسان مشاور ایران»
• معرفی طراحان و مشاوران بیمارستانساز ایران، «وبگاه تخصصی صنعت بیمارستان سازی در ایران»
• نمایش آثار گرافیکی امیر نصرت منقح در استکهلم، «پایگاه اطلاع‌رسانی اختصاصی معماری و شهرسازی آرونا»
• تلفیق گرافیک و خوشنویسی بر روی چوب ، [۲]
• مركز معماري تهران

آرمین محسن دانشگر, متولد 1352 معمار ایرانی-اتریشی است.

آرمین محسن دانشگر، فارغ التحصیل دانشکده معماری وین اتریش و دارای مدرک دکتری معماری و مدرس فعلی دانشکده معماری وین که پیش از این استاد میهمان در دانشکده های لندن، نیویورک و هنگ کنگ بوده است. وی دفتر معماری دانشگر را در وین بنیاد نهاد که در شهر های مونیخ و لندن نیز دفتر دارد.
دانشگر در دوره های حرفه ای بسیاری در ایران همکاری دارند.
همه چیز در معماری دانشگر از نقطه‌ای شروع می‌شود که نیست و هست... و خط، خطی معمارانه و سطح و فضا... و محصول معماری، که خلق فضا است، فضایی که در مفهوم عام و در تعاملی خاص، انسان، احساسات، اندیشه و دلبستگی‌های و کلیت معنوی وی را لمس کرده و در این ارتباط دو سویه، درکی عمیق و تعالی بخش را در بستر زمان، متبلور می‌سازد...، درکی استعاری و ارتباطی در معنای تغزلی کلمه، خلاقیتی هوشمندانه که حاصل سنتز روح زمانه است با نبوغی طراحانه، روحی منشعب از نگاهی جهانی و جهانی در کوران اطلاعات و فناوری مشتق از آن و البته مهم‌تر از همه نیرویی گران که از حضوری انسانی سرچشمه می‌گیرد، آنچنان که دانشگر عمیقا علاقه‌مند است آن را به چالش کشیده، فضایی نو را از آن استخراج کند: «سال‌ها کار کرده بودم و در کار و دانشکده خط کشیده بودم؛ ناگهان به اینجا رسیدم که نقطه‌ای نیست و تمام جاهایی که می‌روم و هر ساختمانی که می‌بینم و دیده‌ام همه از همین خط تشکیل شده اند! وقتی در فضایی هستیم یا در مکانی که به نقطه هایی که در خطوط هستند فشار وارد می‌شود، این نیروها نباید باعث تغییر فرم خطوط شوند...؟».
در دیدگاه «دانشگر»، آمیزش رویا و واقعیت نه تنها در دنیایی مجازی (VIRTUAL)، به وقوع می‌پیوندد، بلکه وی پا را از این مرز نیز فراتر می‌گذارد و در جاهایی، بخش‌هایی از جهان طبیعت یا جهان فیزیکی را با فضای سایبر (Cyberspace)، متحد می‌کند؛ به بیانی دیگر، وی در جستجوی نگاهی جامع تر در جهت دست یازیدن به مرحله‌ای بالاتر از مقوله تکامل فرهنگ است. نتیجه هرچه که باشد، دانشگر ترجمان معمارانه آن را در خلق این فضا و این فرهنگ، تجربه کرده است؛ خلق یک فرهنگ بصری نو یا ارائه تعاریفی بدیع در حوزه فضای زیست،  فضایی که در آن، معانی جدید دو دنیای مجاز (واقعیت وانموده) و واقعیت (واقعیت فیزیکی در مفهوم کلاسیک)، قرار است در یکدیگر فرو ‌روند. این‌همه نه سبک است و نه یک متدولوژی طراحانه،‌ رویکردی است که می‌تواند دانشگر را در جایگاه معمار پیشرو نهضتی نو در قرن 21 قرار دهد.

آرمین محسن دانشگر برای بشر امروز كه از یك طرف خواهان نوآوری، و ابداع است و از طرف دیگر بی توجه به ریشه ها نیست چه تدبیری باید اندیشید ؟ این تدبیر، منحصر به شاخه خاصی از دانش نمی باشد بلكه در هر زمینه باید اعمال گردد. در هر دوره تاریخی تنها فكری ماندگار است كه بدیع و در عین حال اصیل باشد. اگر سنت یا " فرادهش " به معنای دقیق كلمه در هر دوره ظهوری نوین دارد، در واقع منشاء و سرچشمه ای است پویا كه در حال تجلی دائم است.
در زمانه سرعت و تكنولوژی اگر قرار است بنایی در جهت استفاده برای مقصود خاصی به كار رود (و به عبارتی صرفا تزئینی نباشد) لازم است كه در عین بدیع بودن متناسب با آن مقصود باشد و به سهولت بخشیدن امور و تسریع در كارها كمك كند و در عین ایجاد آرامش واجد زیبایی ظاهریشد و در پس پشت هر فرمی خطوط و اشكال هندسی متنوع وممكن می نگرد تا بتواند هم نمادهای سنتی هر قوم را دراثر جدید حفظ نماید و هم بر آورنده نیازهای بشر مدرن باشد و هم مایه آرامش، در واقع او بر اساس یك سری داده های اولیه بدون محدود ساختن خود در یك قالب از پیش تعیین شده و به عبارتی بستن دست و پای خود در محدودیتها، طرحی نو برگرفته از نوعی الهام و جرقه ذهنی در اندازد كه به بهترین وجه با تغییر صورت دادن به اشكال و خطوط معمول، نقشه ای متمایز و خلاق ولی در عین حال با اساسی محكم طراحی كند.
نكات عمده :
1-    از پیش متعین نبودن طرح (متفاوت بودن آن طرح)
2-     سابقه تربیتی، فكری و فرهنگی اصیل (مثل تركیب رنگها یا نوع فرم خطوط و اشكال(
3-    توجه به یافتهای متنوع و منظرهای مختلف از یك حقیقت
4-     توجه به شرایط و اقتضائات زمانی، مكانی، روحی، فرهنگی
5-     توجه به مبانی اولیه و ضروری در ایجاد طرح و نقشه
6-     نه نافی سنت هاست و نه تبعیت مقلدانه و كپی وار از روش های سنتی می كند بلكه با الهام از سنتها طرحهای بدیع ارائه می كند.
بنابراین این معماری، یك معماری پا در هوا نیست كه ریشه ای در زمین نداشته باشد بلكه در عین حال كه از اعماق سرچشمه زمین تغذیه می كند اما نگاهی به بالا انداخته و توانسته وجوه غیرقابل دید برای عموم را دریابد و به امكانات مختلف و غیر معمول صور توجه كند تا بتواند طرحی نو را كه در عین حال بی خانمان نیست برنامه ریزی كند.

منبع:مركز معماري تهران

بهروز احمدی (زادهٔ آبان ۱۳۲۵ در تهران - درگذشتهٔ ۱۵ شهریور ۱۳۹۱ در تهران) معمار ایرانی و طراح پروژه‌های ساختمان آرمیتاژ در خیابان بخارست تهران، موزهٔ قرآن و نمای ساختمان جدید مجلس شورای اسلامی ایران است. این مهندس معمار با مجموعه فعالیت‌های خود در زمینهٔمعماری، نزدیک به نیم قرن به معماری و هنر ایران خدمت کرد.

زندگی

بهروز احمدی در آبان ماه ۱۳۲۵ در تهران به دنیا آمد.

بهروز احمدی در سال ۱۳۴۴ وارد دانشگاه تهران و در سال ۱۳۵۳ از آن فارغ‌التحصیل شد

این معمار پیشکسوت در نهایت در صبح روز چهارشنبه ۱۵ شهریور ماه، در سن ۶۶ سالگی بر اثر ایست قلبی درگذشت. پیکر این معمار صبح روز ۱۶ شهریور ۱۳۹۱، از مقابل دفتر مهندسین مشاور شارستان تشیع و در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.

فعالیت‌ها

بهروز احمدی عضو هیأت مدیرهٔ شرکت مشاوران شارستان و یکی از بنیانگذاران این شرکت بوده که امروز آثار ماندگاری از او برجای مانده‌است. احمدی طراح پروژه‌های ساختمان آرمیتاژ در خیابان بخارست، میدان آرژانتین تهران، موزهٔ قرآن واقع در مجموعهٔ نهاد ریاست جمهوری ایران و نمای ساختمان جدید مجلس شورای اسلامی ایران است. این مهندس معمار با مجموعه فعالیت‌های خود در زمینهٔ معماری، نزدیک به نیم قرن در زمینهٔ معماری و هنر ایران فعالیت کرد.

از دیگر آثار او می‌توان به ساختمان‌هایی همچون فروشگاه کوروش، مجتمع ساختمان‌های اداری بم، موزهٔ منطقه‌ای سیستان و بلوچستان، طراحی فرشی به مساحت هزار مترمربع در یکی از میدان‌های شهر تبریز اشاره کرد.

بهروز احمدی در طول دورهٔ فعالیت حرفه‌ای خود حدود ۹۰ پروژه انجام داده که بیشتر این پروژه‌ها در به آثاری نمادین و به‌یادماندنی برای ایرانیان بدل شده‌است. او در آثارش با المان‌های سنتی کار می‌کرد. او طرح برج آرمیتاژ در خیابان بخارست تهران را با الهام از پستخانهٔ سابق ایران و ساختمان مجتمع ادارات بم را با الهام از ساختمان‌های ارگ بم طراحی کرد. احمدی خود در مورد سبک معماری‌اش گفته بود:

از دیدگاه من معمار در طول زندگی از محیط اطراف و وسایط ارتباط جمعی و نشریات و تحولات الگوهای زندگی، ناخودآگاه و گاه به اختیار، تأثیر می‌پذیرد و معماری موفق فارغ از سبک‌های معماری باید با نیازهای روز اجتماع منطبق باشد؛ ولی در محیطی که تمام ضوابط فنی و روابط اجتماعی و الگوهای زیست در حال تحول است، پیروی از یک تفکر معماری (هرچند در جوامع شکل‌یافته به طور جدی مطرح شود)، نمی‌تواند لزوماً نتایج مطلوب در پی داشته باشد.

منابع

• «طراح خانهٔ ملت جدید درگذشت: خداحافظی با بهروز احمدی». خبرگزاری میراث فرهنگی. چهارشنبه، ۱۵ شهریور ۱۳۹۱. بایگانی‌شده ازنسخهٔ اصلی در ۱۶ شهریور ۱۳۹۱.
• «پیکر بهروز احمدی، معمار پیشکسوت، به خاک سپرده شد». ایسنا. پنجشنبه ۱۶ شهریور ۱۳۹۱. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۶ شهریور ۱۳۹۱.
• مركز معماري تهران