ژان نوول در سال ۱۹۴۵ در دهکده ای در جنوب غربی فرانسه متولد شد. او هنگامی که مدرسه می رفت با یک شرکت معماری وارد کار شد. در سال ۱۹۷۵ دفتر خود را گشود و در چندین رقابت شرکت کرد. توانایی وی در خلق معماری ضد مادی است. طرح های او صرف نظر از اندازه بزرگ کارهایش , به صورت سیال و سبک آشکار است. اما نوول نشان داده که قادر به عرضه تصویر به عنوان یک عنصر سازنده معماری نیز هست. او میداند چگونه با قرار دادن اساس کار بر روی ایده های انتزاعی , ساختارها را مانند واقعیت بسازد. این عناصر , همراه با توانایی های زیاد این مهندس معمار برا نوآوری در تکنیک ها و مواد , آن چیزهایی هستند که از نظر بسیاری از افراد ,سبک شخصی او را مشخص میکند. اما در واقعیت این عناصر در خدمت بخش هایی ملموس از معماری است. تکنولوژی بالا و خرد گرایی , ابزارهایی هستند که نوول از آنها برای ساخت یک واقعیت استفاده میکند. آنها فی نفسه اهداف را تشکیل میدهند.

ژان نوول در سال ۱۹۴۵ در دهکده ای در جنوب غربی فرانسه متولد شد. او هنگامی که مدرسه می رفت با یک شرکت معماری وارد کار شد. در سال ۱۹۷۵ دفتر خود را گشود و در چندین رقابت شرکت کرد.

توانایی وی در خلق معماری ضد مادی است. طرح های او صرف نظر از اندازه بزرگ کارهایش , به صورت سیال و سبک آشکار است. اما نوول نشان داده که قادر به عرضه تصویر به عنوان یک عنصر سازنده معماری نیز هست.

او میداند چگونه با قرار دادن اساس کار بر روی ایده های انتزاعی , ساختارها را مانند واقعیت بسازد. این عناصر , همراه با توانایی های زیاد این مهندس معمار برا نوآوری در تکنیک ها و مواد ,آن چیزهایی هستند که از نظر بسیاری از افراد , سبک شخصی او را مشخص میکند. اما در واقعیت این عناصر در خدمت بخش هایی ملموس از معماری است.

تکنولوژی بالا و خرد گرایی , ابزارهایی هستند که نوول از آنها برای ساخت یک واقعیت استفاده میکند. آنها فی نفسه اهداف را تشکیل میدهند.

ژان نوول، برنده پریتزکر ۲۰۰۸ برای خود معمار، این انتخاب کاملا‌ غیرمنتظره بود. او در سال‌های ماضی بارها انتظار این جایزه را داشت ولی امسال مطمئن شد که کنارش نگذاشته‌اند. هیات داوران ، نوول را به این خصوصیات ستود : تلا‌ش مستمر به عنوان معمار، کوشش برای تجربه‌های تازه و نوآوری در تمام فرم‌هایش برخلا‌ف کارهای اغلب لیدرهای حرفه ، کارهای نوول از استیل و فرم واحد و تکراری تبعیت نمی‌کنند.
به‌گفته خود معمار، هر ساختمان برای خودش داستانی دارد و ادامه پژوهشی است جداگانه. اقلیم بر کارهای او نقش خودرا می‌زند ، باد هم همینطور و حتی رنگ ابنیه اطراف. طبیعی است که همه این عوامل محدودیت‌هایی بر کار معمار اعمال می‌کنند ، ولی مگر معماری بدون چنین محدودیت‌هایی می‌تواند وجود داشته باشد؟ با اینهاست که اثر تبدیل به یک مجسمه می‌شود.
نوول آگاهانه از ساختمان‌های عام دوری می‌کند ، ساختمان‌هایی که به‌قول خودش متاسفانه در بسیاری از آثار معاصر دیده می‌شود. او ساختمان را به روالی متفاوت می‌سازد ، با منطقیمتفاوت و رنگی متفاوت. تلا‌ش او این است که بنایی بسازد برای یک مکان کاملا‌ مشخص و زمانی مشخص. از نظر او ساختمان موجودی است زنده ، بدین خاطر بهتر که هیچ ساختمانی ساختمان دیگر را ناراحت و مریض نکند. ‌
وقتی که او درسال ۱۹۸۱ برنده مسابقه معماری ساختمان انستیتو جهان عرب درپاریس شد ، درهای شهرت به روی او بازشد. نمای نامتعارف آن با دیافراگم‌هایی که باز وبسته می‌شوند ، شدت نور را دراتاق‌های ساختمان تنظیم می‌کنند : ترکیبی از عناصر معماری عربی و فناوری نوین. امروزه دردفتر معماری او درپاریس ۱۴۰ نفر کار می‌کنند و شعبه‌های دفتر نیز در لندن ، کپنهاگ ، نیویورک ، مادرید و بارسلون فعالند. همکاران او در۱۳ کشورجهان بر روی بیش از ۴۰ پروژه دارند کار می‌کنند. معمار امیدوار است دریافت این جایزه به کارهای جدید او یاری رساند- که نوگراتر و تازه‌تر شوند.
در کارنامه ژان نوول ، جوایز و نشان‌های زیادی هست ، ازجمله : نشان افسری هنری فرانسه ، شیر طلا‌یی دوسالا‌نه ونیز، مدال طلا‌ی انستیتومعماران بریتانیا ‌RIBA  ، جایزه بارومین ، جایزه امپراتوری ژاپن و الی آخر. ژان نوول که در روز دوم ژوئن ۲۰۰۸ جایزه خودرا در سالن کنگره کتابخانه واشنگتن خواهد گرفت ، پس ازکریستین پورتسام پارک ، دومین فرانسوی است که پریتزکری شده است. ‌