ریچارد راجرز جورج در تاریخ ۲۳ ژوئیه ۱۹۳۳ در فلورانس ایتالیا از  پدر و مادر انگلیسی متولد شد. پدر او پزشک بود و مادرش علاقه زیادی به طراحی مدرن داشت. خانواده راجرز در سال ۱۹۳۸، همزمان با پدیدار شدن نشانه‌های آغاز جنگ جهانی دوم، به انگلستان بازگشتند. راجرز توانست در سال ۱۹۵۹ مدرک دیپلم خود را از مدرسه AA لندن در رشته معماری دریافت کند.

ریچارد راجرز در سال ۱۹۶۲ مدرک فوق ‌لیسانس خود را از دانشکده معماری ییل Yale دریافت کرد. راجرز در این دانشگاه به همراه نورمن فاستر، همکلاسی خویش، از محضر بزرگانی همچون پل رودلف که رئیس مدرسه معماری بود و جیمز استرلینگ بهره جست. همچنین او در آنجا علاقه زیادی به فرانک لوید رایت پیدا کرد، تا جایی که از او با عنوان (خدای اول من) my first god یاد می‌کند.

راجرز پس از مدتی کار برای Skidmore, Owings & Merrill در نیویورک، به انگلستان بازگشت تا نخستین فعالیت حرفه ‌ای معماری خویش را به همراه نخستین همسرش، Su Brumwell، نورمن فاستر و Wendy Cheeseman، در قالب گروهی کوتاه ‌عمر بنام Team 4 که فعالیتش تنها تا سال ۱۹۶۷ ادامه یافت، شروع کند. از سال ۱۹۷۱ نیز، با پروژه مرکز ژرژ پمپیدوی پاریس، شراکت او با رنزو پیانو شروع شد که این همکاری تا سال ۱۹۷۸ ادامه داشت.

راجرز همکاری با رنزو پیانو را در سال ۱۹۷۱ آغاز کرد و یکی از اولین کارهای خود را درسال (۱۹۷۱-۱۹۷۳) که در ورودی ساختمان اداری کارخانه B&B ایتالیا در Novedrate Como  واقع شده است را طراحی نمود.

ریچارد راجرز که از سال ۱۹۹۶، با کسب مقام اشرافی، به لرد راجرز ملقب گشته، در طول سال‌های متمادی زندگی حرفه‌ ای خویش، موفق به دریافت تعداد زیادی از جوایز معتبر معماری شده است که از جمله مهم‌ ترین آنها می‌توان به مدال طلای انستیتو سلطنتی معماران بریتانیا (RIBA) در سال ۱۹۸۵، و نیز شیر طلایی بی‌ینال ۲۰۰۶ ونیز اشاره کرد.

ریچارد راجرز همواره با طراحی ساختمان‌هایی همگام و سازگار با محیط زیست و بهره‌ مند از تکنولوژی روز، در خط مقدم جنبش معماری پایدار بوده است. توجه به نور طبیعی و تغییرات اقلیمی و خلق ساختمان هایی که تا حد امکان از حداقل انرژی و نیز انرژی پاک استفاده کنند، مهم‌ترین دغدغه‌های او در این معماری محسوب می‌شوند.

یکی از معروف ‌ترین کارهای راجرز در میان نخستین پروژه‌های او قرار دارد: مرکز ژرژ پمپیدو در پاریس که آن را در سال ۱۹۷۱، به همراه رنزو پیانو، در یک مسابقه بین المللی طراحی کرد. در این پروژه، آنچه که معمولاً در ساختمان‌ها پنهان نگهداشته می‌شد، در معرض نمایش ‌گذاشته شد و سازه نمایان فولادی این ساختمان و نمای چشمگیر آن که تحت تسلط لوله‌های تأسیساتی، پله‌های ‌برقی و سایر عناصر خدماتی بود، آن را به ساختمانی تأثیر گذار در تاریخ معماری معاصر تبدیل کرد.

یکی دیگر از کارهای مشهور راجرز که از پروژه‌های اولیه او به شمار میرود، برج اداری Lloyd’s ofLondon در شهر لندن است که اجرای آن در سال ۱۹۸۶ به پایان رسید. ایجاد ارتباط میان درون و بیرون با استفاده از آتریوم بلندی از فلز و شیشه که سازه را غرق در نور طبیعی می‌کند، مهم‌ترین ویژگی معماری این ساختمان است.

از دیگر پروژه‌های مهم راجرز می‌توان به گنبد هزاره لندن (۱۹۹۶-۱۹۹۹)، ترمینال ۴ فرودگاه Barajas مادرید و تالار گردهمایی ولز (۱۹۹۷-۲۰۰۵) در Cardiff 1998-2005) اشاره کرد. او در حال حاضر پروژه‌های بزرگی در نقاط مختلف جهان در دست طراحی دارد که مهم ‌ترین آنها عبارتند از: طراحی یک برج ۷۱ طبقه اداری برای سایت مرکز تجارت جهانی در نیویورک، ساختمان Leadenhall در لندن و چند پروژه دیگر در ژاپن و کره جنوبی.

ریچارد راجرز، معمار ۷۳ ساله مستقر در لندن، از سوی بنیاد هایت، به عنوان برنده بیست ‌و نهمین دوره جایزه معماری پریتزکر، معرفی شد. راجرز که سی ‌و یکمین برنده پریتزکر به شمار می‌رود، پس از جیمز استرلینگ (برنده پریتزکر ۱۹۸۱)، نورمن فاستر (برنده پریتزکر ۱۹۹۹) و زاها حدید (برنده پریتزکر ۲۰۰۴)، چهارمین معمار از انگلستان است که موفق به کسب این جایزه معتبر شده است، جایزه ای که اغلب از آن به عنوان نوبل معماری و عالی‌ ترین افتخار برای معماران یاد می‌شود.

مدال برنزین پریتزکر به همراه جایزه ۱۰۰۰۰۰ دلاری آن، ۴ ژوئن، طی مراسمی در Banqueting Houseلندن که در سال ۱۶۱۹ توسط Inigo Jones طراحی شده است، به وی اعطا شد. به گفته توماس پریتزکر، رئیس بنیاد هایت، برگزاری مراسم اهدای جایزه در شهر محل سکونت راجرز، هیچ ارتباطی با انتخاب او به عنوان برنده جایزه امسال ندارد، چرا که مکان برگزاری مراسم اهدای جایزه پریتزکر، همواره پیش از انتخاب برنده توسط داوران تعیین می‌شود.

هیأت داوران بیست ‌و نهمین دوره جایزه پریتزکر در بیانیه خویش، با اشاره به این نکته که ریچارد راجرز در طول زندگی حرفه ‌ای برجسته و بیش از چهل‌ ساله خویش، پیوسته و استوار، در پی تحقق عالی ‌ترین اهداف در معماری بوده است، و بیان کرده اند که: «پروژه‌های کلیدی او نماینده لحظات تعیین‌ کننده ‌ای در تاریخ معماری معاصر هستند».

به اعتقاد آنان، ارائه ترجمانی بی ‌نظیر از شیفتگی جنبش مدرن به ساختمان به مثابه ماشین، گرایش به وضوح و شفافیت معمارانه، ترکیب فضاهای عمومی و خصوصی، و پایبندی به پلان‌های انعطاف ‌پذیر که به نیازها و خواسته ‌های پیوسته در حال تغییر کاربران پاسخ می‌دهند، مهم‌ترین بن‌ مایه‌های آثار راجرز به شمار می‌روند.

راجرز در حال حاضر رئیس Richard Rogers Partnership است، وی شرکتی را در سال ۱۹۷۷، در لندن تأسیس کرد و هم‌ اینک دارای دفاتری در بارسلون، مادرید و توکیوست. نام این شرکت، برای به رسمیت شناختن کار دو همکار جوان آن، GrahamStirk و Ivan Harbour، به Rogers, Stirk, Harbour & Partners تغییر پیدا کرد.

 منبع :ديفال