مهندس سید هادی میرمیران (۲۳ اسفند ۱۳۲۳، قزوین - ۲۹ فروردین ۱۳۸۵ برلین) استاد دانشگاه و معمار ایرانی بود.

او چهار دهه فعالیت حرفه‌ای کرد. از میان آثار وی می‌توان به طراحی شهر جدید بهارستان در اصفهان ، ساختمان کانون وکلای دادگستری مرکز، ساختمان کنسولگری ایران در فرانکفورت، ساختمان مرکزی بانک توسعه صادرات ایران، ساختمان مجموعه ورزشی رفسنجان، طرح ساختمان کتابخانه ملی ایران (اجرا نشده)، طرح ساختمان فرهنگستان‌های جمهوری اسلامی ایران (اجرا نشده) و طرح ساختمان موزه ملی آب (اجرا نشده) اشاره کرد. از مهمترین ویژگی‌های او حفظ پیوستار و روح معماری کهن ایران با روش‌های نوین طراحی بود.

زندگی

سید هادی میرمیران در ۲۳ اسفند ۱۳۲۳ در شهر قزوین به دنیا آمد. تحصیلات خود را در رشته مهندسی معماری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به انجام رساند و با ارزشیابی عالی فارغ‌التحصیل شد. از سال ۱۳۴۳ تا سال ۱۳۵۷ در دفتر فنی شرکت ملی فولاد ایران مشغول به کار گردید. پس از انقلاب از سال ۱۳۵۸ با عنوان مدیر طراحی در شرکت خانه‌سازی ایران (اصفهان) به طراحی پروژه‌های شهرسازی پرداخت. در سال ۱۳۶۴ به همراه گروهی از همکارانش شرکت مهندسان مشاور نقش جهان-پارس را تاسیس نمود و تا واپسین روزهای حیات در این شرکت مشغول به کار بود.

وی در شامگاه ۲۹ فروردین ۱۳۸۵ پس از یک دوره ده ساله نبرد با بیماری سرطان، درگذشت.

طرح ساختمان کتابخانه ملی ایران

پیشینهٔ آموزشی

• مدرس مدعو معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران، ۱۳۷۱ تا ۱۳۸۵
• مدرس مدعو معماری، دانشکده معماری، دانشگاه علم و صنعت ایران، ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۵
• مدرس مدعو معماری، دانشکده معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیراز و همدان از سال ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۵

افتخارات

• معمار برگزیده سال ۱۳۷۹ در اولین دوره اعطای نشان معماری ایران (استاد پیرنیا)
• دریافت لوح تقدیر جامعه مهندسان مشاور ایران برای شناسایی و معرفی معماری ایران در سال ۱۳۸۵
• برنده جایزه بزرگ معمار - سال ۱۳۸۰
• کسب جایزه مهراز - سال ۱۳۸۱
• انتخاب شده به عنوان پیشکسوت معماری توسط سازمان نظام مهندسی ساختمان کشور - سال ۱۳۸۱
• دریافت لقب شهروند افتخاری اصفهان - سال ۱۳۸۳
• دریافت لوح تقدیر و تندیس از جامعه مهندسان مشاور ایران - سال ۱۳۸۳
• دریافت نشان دولتی درجه یک فرهنگ و هنر - سال ۱۳۸۳

منابع

• «Biography, SEYED HADI MIRMIRAN» ‎(انگلیسی)‎. HTML. NAQSH, E, JAHAN-PARS. بازبینی‌شده در ۲۷ شهریور ۱۳۸۸.

 مركز معماري تهران

شهاب کاتوزیان متولد سال ۱۳۲۳است.

او در سال ۱۹۷۰ در رشته معماری و در سال ۱۹۸۳ در رشته شهرسازی از دانشگاه رم فارغ التحصیل شد.

کاتوزیان در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران (۱۳۵۰-۱۳۵۷) و دانشکده معماری دانشگاه رم (۱۹۸۵-۱۹۹۰) تدریس کرده است.

همچنین در سالهای ۱۳۵۰-۱۳۵۷ طرح و اجرای تعدادی بنای خصوصی و عمومی در شهرهای مختلف را به عهده داشته است.

او از سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۵ عضوگروه طراحی طرح جامع یزد و از ۱۹۸۳ تا ۲۰۰۳ عضو گروه طراحی و نظارت بناهای خصوصی و عمومی در شهرهای مختلف ایتالیا بوده است.

کاتوزیان در سال ۱۳۵۵، برنده جایزه اول مسابقه طرح بنای مرکزی شرکت سهامی بیمه ایران شد و تدوین تئوری به منظور دستیابی به روشهای جدید شهرسازی در ایران را در کارنامه خود دارد.

داوری جایزه معمار 83 و داوری ششمین دوره جایزه معماری میرمیران نیز در سابقه کار این معمار ثبت شده‌اند.

منبع: مركز معماري تهران

نادر خلیلی (به انگلیسی: Nader Khalili)‏ ‏ (۲۲ فوریه ۱۹۳۶ - ۵ مارس ۲۰۰۸ / ۲۱ اسفند ۱۳۸۶) معمار ایرانی مقیم آمریکا که پژوهشهای متعددی در زمینه معماری خشتی و خانه‌های ارزان قیمت انجام داد.

خلیلی در سال ۱۹۹۱ موسسه هنر و معماری خاک کالیفرنیا (Cal- Earth) را برای آموزش روشهای معماری خود پایه‌گذاری کرد. وی فارغ التحصیل دانشگاه تکنیک استانبول و مدرس مدرسه معماری کالیفرنیای جنوبی با درجه استادی بود. روش معماری پناه گاهی وی با عنوان ابرخشت در زمان دولت خاتمی به عنوان روشی نو در مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن به عنوان روشی ابداعی مورد پذیرش قرار نگرفت.

وی کتابی نیز به نام تنها دویدن در مورد بازدیدهای خود از مناطق کویری تألیف نموده‌است.

نادر خلیلی سه شنبه ۲۱ اسفند ۱۳۸۶ درگذشت.

جایزه‌ها

در سال ۱۹۸۴ انجمن معماران آمریکا در ایالت کالیفرنیا جایزه «تبحر در فن آوری» را به خاطر ابداع خانه‌های سرامیکی به او اهدا کرد. وی همچنین جایزه معتبر معماری آقا خان را در سال ۲۰۰۴ دریافت نمود. همچنین از سازمان ملل متحد تقدیر نامه‌ای دریافت کرد.

نادر تهرانی، ایرانی تبار و مقیم آمریکاست. لیسانس معماری خود را از دانشگاه رودآیلند Rhode Island در سال 1986 و فوق لیسانس معماری و شهرسازی را از دانشگاه هاروارد در سال 1991 گرفته است. او همچنین یک دوره تحقیقاتی را در مورد تاریخ تئوری در دانشگاه AA گذرانده است.
 
شراکت تهرانی و Ponce de Leon به 15 سال پیش(ارائه تز مشترک در GSD) باز میگردد. این گروه پروژه های خود را در قالب آزمایشهایی که در نهایت جنبه عملکردی می یابند، می بینند. نادر تهرانی به همراه Monica Ponce de Leon دفترOffice dA را تاسیس نموده که علاوه بر طراحی معماری در زمینه طراحی شهری و طراحی مبلمان هم فعالیت می‌کند.

دفترdA تاکنون در مسابقات بین‌المللی متعددی رتبه‌های بالا به دست آورده است. از جمله در مسابقه توسعه طراحی موزه رز در سال 2004 ، در مسابقه طراحی سکونتگاه طبیعی در شیلی(Elemental Housing) و همچنین مرکز آموزشی برای ارتباط نسلها ( Intergenerational Learning Center)رتبه اول را کسب کرده است. دفتر معماری dA در سال 2002 برنده جایزه معماری آکادمی هنر و ادبیات آمریکا شد. مقالات زیادی در مورد کارهای نادر تهرانی و دفتر او در نشریات بین‌المللی به چاپ رسیده و همچنین کارهای دفتر او بارها در دانشگاه‌های معتبر از قبیل پرینستون و هاروارد به نمایش درآمده‌اند. در حال حاضر نادر تهرانی به عنوان استاد دانشکده معماری دانشگاه هاروارد به تدریس هم اشتغال دارد.طراحی خانه ای در نیو اینگلند موجب گشته است تا نام نادر تهرانی به همراه Ponce de Leon در میان برگزیدگان 2006 مجله Record قرار گرفت .

منبع :مركز معماري تهران

نسرین سراجی در سال 1336 در شهر تهران به دنیا آمد

بانوی معمار و معماری، پروفسور سراجی فارغ‌التحصیل انجمن معماری لندن (AA) متولد تهران - ایران است. او پس از فارغ التحصیلی از انجمن معماری در لندن، بلافاصله شروع به کار در ادارات بزرگ چند ملیتی در بریتانیا کرد. در همان زمان بود که با جلوه‌های مختلف و جدید معماری چون، طراحی شرکت‌ها، تفکر عمومی و... آشنا شد.

وی در سال 1989 در کشور فرانسه به عنوان یکی از برندگان رقابت آزاد در جشن‌های دویست ساله انقلاب فرانسه، انتخاب شد.

این انتخاب تاییدی بر باورهای پروقسور سراجی از دیدگاه فرهنگی، اجتماعی که در طول این سالها در زمینه معماری دنبال کرده بود، شد. باورهایی که او را در مسیر، مداوم با تعامل بصورت هم زمان درفعالیت‌های علمی، پژوهشی معماری، آموزش، تالیف غنی و... یاری و مقاوم ساخت.

پروفسور سراجی پس از کسب رتبه اول در مسابقة طراحی مرکز موقت آمریکا، آتلیه سراجی را درسال 1990 در پاریس تأسیس کرد. بانوی معمار از سال 1993 در دانشگاه کلمبیا و دانشگاه پرینستون تدریس کرده و هم اکنون رئیس بخش معماری دانشگاه کرنل است.

این بانوی توانمند و خستگی ناپذیر، علاوه بر کار‌های حرفه‌ای، در سال 2006، با حکم ریاست جمهوری، به مقام ریاست مدرسه عالی معماری پاریس دست یافت و همان سال مجدداً به عنوان رئیس بخش معماری و آکادمی هنرهای زیبا در شهر وین - اتریش انتخاب شد.

او همچنین در سال 2006 به پاس خدماتش در عرصة معماری، مدال (Chevalier des Arts et des letters) را از وزیر فرهنگ فرانسه و در سال 2008 مدال نقره را از انجمن معماری فرانسه و مدال (Chevalier dans lordre national du Mérite)را با حکم ریاست جمهوری فرانسه دریافت کرد.

ونیز بارها و بارها به عنوان عضو هیئت داوران در کشور‌های مختلف انتخاب و دعوت شده است.

نسرین سراجی به طور گسترده، سخنرانی‌های بسیاری در اروپا، ایالات متحده و آسیا انجام داده است. علاوه بر آنها او مقالات علمی متعدد و بیشماری در زمینه معماری و شهرسازی ارائه داده است.

سراجی، عنوان‌ و نشان‌های بیشماری به جهت، مهارت و توانمندی خود در زمینه هنرمعماری دریافت کرده است. او همچنان در هنر معماری پیش تاز و سر‌آمد معماران عصر خویش است.

خبر رسانه‌های ایران؛

پروفسور نسرین سراجی با به کار‌گیری مفهوم بادگیر‌های ایرانی در آسمان خراش یکی از بزرگترین مراگز تجاری جهان را خواهد ساخت این آسمان خراش در کشور مالزی شهر پینانگ خواهد بود.

از خصوصیات دیگر این آسمان خراش آمده است که این مرکز خرید جهانی، هیچ گونه دی اکسید کربنی تولید نخواهد کرد. این یکی از طرح‌های علمی و هنری سراجی است که جزو معماران رسمی فرانسه می‌باشد.

این بانوی توانمند، مدیریت این پروژه بزرگ را بر عهده دارد. متاسفانه روزنامه‌های مالزی ایشان را به عنوان یک پرفسور فرانسوی معرفی کرده‌اند.

فعالیت‌های نسرین سراجی؛

• ورود به دانشکده پزشکی - دانشگاه اصفهان، ایران به سال 1974
• فارغ‌التحصیل دانشکده انجمن معماری، لندن، انگلستان به سال 1983
• تاسیس موسسه وآتلیه معماری سراجی در پاریس به سال 1990
• عضو منتخب از کارشناسان فرانسوی در زمینه تحقیقات معماری و آموزش معماری در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، کمیسیون اصلاحات آموزش معماری به سال 2003
• دریافت نشان و عنوان شوالیه dans LOrdre ، پردازنده هنر زیبا و ادبیات هنری از وزارت فرهنگ فرانسه به سال 2006
• برنده جایزه شوالیه ملی LOrdre DU Mérite به سال 2008
• دریافت مدال نقره از آکادمی معماری فرانسه Médaille D به سال 2008
• دریافت جایزه شوالیه لژیون ملی LOrdre DHonneur به سال 2011

کارهای حرفه‌ی

• انستیتو سلطنتی معماران بریتانیا RIBA به سال 1983
• ثبت صفحه ARB معماری، بریتانیا، به سال 1983
• دریافت شفارش کارهای معماری حرفه‌ای فرانسه به سال 1990

سوابق تدریس و دور‌ه‌های علمی

سال 2006 به عنوان رئیس و مدیر مدرسه معماری عالی پاریس با نام Malaquais منصوب شد.

• سال 2006 به عنوان استاد معماری در موسسه و آکادمی هنر‌های زیبا و معماری وین -اتریش
• سال 2001 تا 2005 استاد دانشگاه کرنل- دانشکده هنر معماری و برنامه ریزی ایالات متحده آمریکا
• سال 2001 تا 2005 استاد و رییس بخش معماری ایتاکا- ایالات متحده آمریکا
• سال 1996 تا 2001 استاد مدعو، دانشگاه پرینستون دانشکده معماری پرینستون، نیوجرسی، ایالات متحده آمریکا
• سال 1996 تا 2001 رئیس و استاد دانشکده کارشناسی ارشد معماری و هنر‌های زیبای وین- اتریش
• سال 1993 تا 1998 استاد مدرسه انجمن معماری، لندن، انگلستان- کارشناسی ارشد
• سال 1995، استاد مدعو و ویژه معماری در آکادمی هنر‌های زیبا و معماری، پاریس- فرانسه
• سال 1994 استاد مدعو دانشگاه کلمبیا، دانشکده معماری و برنامه ریزی و نیز نیویورک- ایالات متحده امریکا و فرانسه
• سال 1994 استاد مدعو دانشگاه تولان دانشکده معماری، نیواورلئان، لوئیزیانا، آمریکا
• سال 1988 تا 1991 استاد مدعو دانشگاه تورنتو- کانادا، برنامه تحصیل دانشجویان خارج از کشور

تصاویر منتخب، نمونه کارهای این بانوی معمار، نسرین سراجی هستند.

منبع : مركز معماري تهران

پرویز موید عهد (زاده یکم اسفند ۱۳۰۸، تهران) معمار ایرانی و استاد معماری دانشگاه تهران است.

تحصیلات

وی در تهران دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران گذراند و برای ادامه تحصیل به فرانسه عزیمت نمود و در دانشگاه بوزار در رشته معماری و سپس در دانشگاه سوربن پاریس در رشته شهرسازی مشغول تحصیل گردید. در سال ۱۹۵۶ میلادی موفق به اخذ درجه دکترای S.A.D.G با رتبه اول و نیز موفق به دریافت جایزه و مدال لورآی (بهترین دیپلم معماری در سطح دانشگاههای فنی فرانسه) شد و به پاس خدمات فرهنگی و ارائه بهترین پایان نامه در سال ۱۹۵۷ از سوی دانشگاه سوربن، دکترای افتخاری معماری (A.A.PHD) به وی اعطا گردید. همچنین در سال ۱۳۴۲ شمسی به پاس ارائه طرحهای فرهنگی و معماری از سوی دانشکده سلطنتی انگلستان (A.CH.ASS.SCOL) نشان درجه اول معماری را دریافت نمود.

سابقه آموزشی

مویدعهد از سال ۱۳۳۷ تا سال ۱۳۴۳ شمسی بعنوان دانشیار به تدریس علوم معماری در دانشگاه پرداخت. در سال ۱۳۴۳ شمسی موفق به اخذ درجه استادی در دانشگاه تهران شد. از همان سال تدریس دروس اصول عمومی ساختمان ، (کنستروکسیون سیویل)، تئوری معماری و ارزشهای استاتیکی، تئوری شهر سازی و درس تاریخ معماری را آغاز نمود و در این زمینه‌ها مقالات و جزوات متعدد ارائه کرد.وی در سال ۱۳۴۸ به سمت رئیس دانشکده هنرهای تزئینی (وزارت فرهنگ و هنر) منصوب شد و تا سال ۱۳۵۲ عهده‌دار این سمت بود.

آثار

• طرح پاویون سفارت ایران در مونترال^{[سفارت ایران در اوتاوا واقع شده!]} کانادا^{[نیازمند منبع]}
• طرح محوطه نمایشگاه بین‌المللی تهران
• طرح نمایشگاه بین‌المللی‌ کشاورزی با همکاری مرکز نمایشگاههای بین‌المللی انگلستان (Exp.ASS.LONRES)
• طرح مرکز تحقیقات شیمی دارویی و دارویی ایران
• طرح مدرسه سن‌لوئی با همکاری پروفسور لوکنت (استاد معماری دانشگاه بوزار پاریس)
• طرح مرکز علمی مخابرات دانشگاه تهران با همکاری مرکز تحقیقات علمی فرانسه (S.N.C.R)
• طرح ساخت مصلای امام خمینی
• طرح خاتم‌کاری تالار بزرگ ساختمان مجلس شورای ملی (میدان بهارستان تهران)
• طرح مرمت و بازسازی و تزئینات کاخ گلستان
• طرح ساختمان اداری وزارت آموزش و پرورش
• طرح یک مجتمع عظیم مسکونی در فرانسه
• طرح اکستانسیون و خوابگاه دانشجویان مدرسه البرز
• طرح نمای جنوبی ساختمان سازمان حج و زیارت
• طرح معماری فرودگاه آبادان
• همکاری در تهیه طرح کاتدرال (کلیسای جامع) ... با گیوم ژیله
• همکاری در تهیه طرح و اجرای طرح شهرسازی حومه رم در سال ۱۹۸۰
• همکاری در اداره آتیله امور تزئیناتی و طراحی کتابهای کودکان
• ساختمان درمانگاه بیماریهای قلب و عروق در سیرجان
• بسیاری از طرحهای اجرا نشده از قبیل طرح بزرگ دژ نبشته و آمفی تئاتر روباز برای ۲۰۰۰ نفر و فرهنگستان علوم در خیابان قوام‌السلطنه
• ساختمانهای متعدد مسکونی و غیر مسکونی
• دیگر ساختمانهای متعدد دولتی و غیر دولتی

نشان‌ها

در سال ۱۳۸۰ به پاس زحمات و تلاش خالصانه‌ این استاد،‌ نشان چهره‌های ماندگار از طرف سید محمد خاتمی، رئیس جمهوری اسلامی ایران به وی اهداء گردید.

منابع

• معرفی معمار طرح، «وبگاه رسمی مصلی تهران» (بازیابی ۲۷ خرداد ۱۳۸۹)
• مركز معماري تهران

محمدرضا جودت متولد سال 1318 اردبیل است.

او در سال 1340 در دانشکده هنرهای زیبا رشته‌ نقاشی را ناتمام رها کرده و وارد رشته‌ معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی (ملی سابق) شد.

مهندس جودت، معلم یک نسل از معماران ایران است.

او در کارنامه خود 7 جلد کتاب در سری مجموعه مقاله‌های معماری و شهرسازی با عنوان‌های:"تومعماری را ترسیم می‌کنی و لی من آن را می‌سازم"، "معماری دیکانستراکشن، معماری و دیکانستراکتیویست"، "نومدرن‌ها کجایند؟"، "معماری قدیم و جدید ژاپن"، "ده پرسش از 8 معمار"، "شش مفهوم در معماری معاصر"، "هنر معماری فضا در عصر الکترونیک"دارد.

جودت از موسسان و مدیران تالار قندریزان (ایران)، عضو هیات علمی دانشگاه معماری دانشگاه شهید بهشتی، از موسسان و مدیران و مهندسین مشاور شهربد و از موسسان و مدیران مهندسین مشاور محمد‌رضا جودت و همکاران، مجله معماری و شهرسازی 1374 تا 79 ، صاحب امتیاز و مدیر مسئول فصلنامه‌ معماری ایران بوده ‌است.

منبع : مركز معماري تهران

محسن فروغی معمار ایرانی، استاد معماری و رییس سابق دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. وی فرزند محمدعلی فروغی (ذکاء الملک) ادیب و سیاست‌مدار ایرانی است. او در سال ۱۳۱۶ از مدرسه عالی هنرهای زیبای پاریس (Ecole des Beaux-Arts) با مدرک درجه یک فارغ التحصیل شد و همان سال به ایران بازگشت. وی در سال ۱۳۱۶ در زمره نخستین معماران معاصر ایرانی به استخدام دولت درآمد. او به همراه آندره گدارد، ماکسیم سیرو و رولاند دابرول از بنیان گذاران و استادان دانشکده معماری دانشگاه تهران و پس از آندره گدار، دومین رییس دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بوده‌است که پس از وی مدت ۱۵ سال ریاست دانشکده را برعهده داشت. محسن فروغی به همراه حیدر غیائی در سال ۱۳۴۲ به اتهام زد و بندهای غیرقانونی در طرح ساختمان مجلس، مدتی را در زندان گذراند. وی پس از مدتی تبرئه شد و خود عضوی از مجلس سنا گردید. در خلال سال‌های ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۷ وی در حدود ۳ ماه و در کابینه‌های جعفر شریف امامی و غلامرضا ازهاری، سمت وزیر فرهنگ و علوم را عهده دار بود. فروغی پس از انقلاب اسلامی و در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ دستگیر شد و مجموعه اشیا و آثار هنری شخصی وی ضبط و به موزه ایران باستان تهران منتقل شد. وی در ششم دیماه ۱۳۶۱ از زندان آزاد شد و ده ماه بعد در گذشت.

محسن فروغی به همراه پدرش محمدعلی فروغی نماينده و كارگزار و همدست پروفسور پوپ در ايران بودند و به كار چپاول‌، سرقت و قاچاق آثار باستاني و فروش آنها به موزه‌های کشورهای اروپائی و امریکا ئی‌اشتغال داشتند (فصلنامه تاریخ معاصر ایران، بهار1382، ص198 و نیز سایت اینترنتی عبدالله شهبازی.

آثار

از مهم‌ترین آثار او می‌توان به دانشکده حقوق دانشگاه تهران (با همکاری ماکسیم سیرو)، ساختمان وزارت دارایی، آرامگاه سعدی (با همکاری علی صادق)، کاخ نیاوران و همچنین شعب بانک ملی در شهرهای شیراز، اصفهان، تبریز و بازار تهران اشاره کرد. بسیاری از این آثار، از جمله ساختمان‌های دانشگاه تهران و آرامگاه سعدی امروزه جزو میراث فرهنگی کشور شناخته می‌شوند. اگر چه نگاه فروغی به معماری نگاهی مدرن بود اما وی با اصول و عناصر معماری سنتی چون ایوان و کاشیکاری و... به خوبی آشنایی داشت. این شیوه طراحی به خوبی در ساختمان بانک ملی که تضادی بین مصالح نوین و طراحی داخلی و نمای سنتی است، خود نمایی می‌کند.

او همچنین منازل و ویلاهای مسکونی متعددی را در تهران طراحی نمود که در آنها به جای شیوه مرسوم و سنتی تقسیم فضاها در پلان بر اساس میزان عمومی و خصوصی بودن آنها، شیوه مدرن طراحی فضاهای کاربردی را پیاده سازی کرد.

اتهام سرقت از آثار باستانی

محمدقلی مجد، تاریخ نویس ایرانی مقیم امریکا، در کتابش با عنوان "تاراج بزرگ آثار باستانی ایران به دست امریکا" ادعا می کند که محسن فروغي و پدرش محمدعلي فروغي در سرقت آثار باستانی ایران نقش بسزائی داشته اند. به گفته مجد بسیاری از کشفيات منحصربه ‌فرد دوران پهلوی در تخت‌جمشيد با همدستي ذکاءالملک (محمدعلي فروغي)، نخست‌وزير وقت، و دلالي پسرش، محسن فروغي، از طريق پروفسور پوپ و زنش، دکتر فيليس آکرمن، به آمريکا انتقال يافته است. بدین وسیله بهترين گنجينه‌هاي دوره هخامنشي ايران در اختيار موزه شرق‌شناسي دانشگاه شيکاگو قرار گرفت و مهم‌ترين ميراث باستاني دوره‌هاي ساساني و اسلامي در اختيار موزه متروپوليتن. مجد که فروغی را ظاهرا یهودی تبار می داند، او را به همکاری با عتیقه داران یهودی و تاراج آثار تاریخی ایران متهم می کند و مدعی است که از این راه، محمدعلي فروغي، پسرش محسن، و نیز پروفسور پوپ و همدستانش به ثروت‌هاي هنگفت رسيده اند.

پانویس

1.     ↑ روزنامه کیهان، شماره ۱۹۴۹۶ مورخ ۵/۸/۸۸، صفحه ۸ (پاورقی)، متن

2.     ↑ The Great American Plunder of Persias Antiquities, 1925-1941 Author: Mohammad Gholi Majd Publisher: Political Studies & Research Institute

منبع

• روزنامه اعتماد، شماره ۱۹۱۶ مورخ ۱۵/۱/۸۸ 
• مینا معرفت، ریچارد. ن. فرای «FORŪGĪ, MOḤSEN»، دایره المعارف ایرانیکا (نسخه برخط)، بازیابی در ‏۱۷ ژوئن ۲۰۱۰

 مركز معماري تهران

محمد کریم پیرنیا در سال1299در شهر به دنیا آمد.

او دوران دبستان و دبیرستان را در شهر یزد گذراند و در دوره ابتدایی نخست در دبستان "اسلام" و سپس در مدرسه‌ای دولتی به نام مدرسه" نمره دو" تحصیل کرد و تحصیلات دوره‌ دبیرستان را در دبیرستان ایرانشهر گذراند.

او سپس برای ادامه تحصیل در دانشگاه به تهران آمد؛ اما بعد از مدتی رشته ادبیات را رها کرد و در نخستین کنکور دانشکده هنرهای زیبا شرکت کرد و قبول شد.

او در این دوره همکلاسی افرادی همچون مهندس سیحون، مهندس صانعی، مهندس دولت آبادی، مهندس کریمان و مهندس ریاضی بود که امروز به عنوان چهر‌های شناخته شده‌ای در این عرصه از آنها سخن رفته است.

در آن زمان در دانشکده هنرهای زیبا توجه چندانی به معماری ایرانی نمی‌شد و بیشتر گرایش به سمت معماری غربی بود و از نمونه بناهای یونانی و سایر آثار اروپایی برای تمرین‌های درسی استفاده می‌شد.

این موضوع چنان که پیرنیا در گفته‌هایش بر آن تاکید کرده، موجب رضایت خاطر او قرار نگرفت و سرانجام دانشکده هنرهای زیبا بدون آن که تحصیلات خود را به اتمام برساند، ترک کرد و به بررسی‌ و تحقیقات فردی خویش متکی شد.

پیرنیا خود در این باره گفته است:" علاقمندی من به معماری ایران از دوران کودکی شروع شد.هنگامی که به دانشکده وارد شدم نیز نظرم همین بود.

در دانشکده رسم بر این بود که "اردهای" یونانی را کپی کنیم. تنها کسی که آنها را نکشید من بودم. برای نمونه، تمرین دیگر طراحی پاسیو و ایوان بود که من آنها را با قوس تیزه دار"آژیو" کشیدم که نمره اول شد.

بعدها که با کمال تاسف مشاهده کردم این نوع کارها را در دانشکده مسخره می‌کنند از آنجا دل بریدم و به کارهای مورد علاقه خود پرداختم".

دنباله خود باختگی‌هایی که از زمان قاجار آغاز شده بود و در زمان ناصرالدین شاه به حد اعلای خود رسیده بود، در دانشکده به شدت به چشم می‌خورد، به نحوی که از هر چیزی که ایرانی بود به شدت پرهیز می‌کردند؛ حتی طرح خانه ایرانی و... .

پیرنیا در این مسیر تلاش کرد تا با بررسی بناها و گفتگو با معماران و استادکاران قدیمی برخی از ویژگی‌ها و اصول معماری ایرانی را مورد شناسایی قرار دهد و به تدریج حاصل برخی از آن‌ها را طی مقالاتی که تدوین کرد، در اختیار عموم قرار داد.

خودش گفته است:" من سال اول دانشکده‌ام را با چهار پروژه تمام کردم که همه آنها نمره اول شد و مدال گرفت. تقریبا نیمی از سال بیکار بودم و بعد هم که دیدم در آنجا خبری نیست به دنبال پیرمردهایی که خوشبختانه آن موقع زنده بودند و از آنها بسیار آموختم".

او از سال 1344 تا مدتی پیش از انقلاب به عنوان معاون فنی سازمان حفاظت آثار باستانی در زمینه ترمیم، تعمیر و احیای بناها و آثار باستانی فعالیت کرد و مدتی در دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه شهید بهشتی به تدریس معماری ایرانی مشغول بود.

با توجه به کمبود اسناد و متون مربوط به معماری ایران در دهه‌های پنجاه و شصت هجری شمسی، حاصل تلاش‌ها و بررسی‌های استاد پیرنیا بسیار ارزشمند و سودمند بود و ایشان به درستی موفق شد دیدگاهی مثبت و ارزنده نسبت به معماری ایرانی پدید آورد.
پیرنیا علاوه بر اطلاعات بسیار سودمند و ارزشمندی که در حوزه معماری ایرانی تألیف و فراهم کرده بود، به صورت خاص در سه مورد نکاتی و مباحثی را طرح کرد.

او شمار فراوانی از واژه‌های کهن و قدیمی در زمینه معماری را گردآوری کرد.

موضوع دیگری که او مورد توجه قرار داد، سبک‌شناسی معماری ایرانی است.

این معمار، 6 سبک در معماری ایرانی از دوران باستان تا دوران قاجار را دسته بندی کرد که عبارت از سبک پارسی، پارتی، خراسانی، رازی، آذری، اصفهانی است.

اما موضوع سوم در تحقیقیات ایشان اشاره به اصول معماری ایرانی است.

او در گفت‌وگوهایی عنوان کرده است:"معتقد بودم که نباید در معماری ادا درآورد. خیلی جاها گفته‌ام که برای معماری ایرانی و یا اسلامی، ادای معماری زمان صفوی را درآوردن غلط است.

همیشه معماران ما از پیشرفته‌ترین فن (تکنیک) زمان بدون تعصب اینکه از کجا آمده است بهره برده‌اند. به همین دلیل است که معماری شیوه رازی از زمان سلجوقی با شیوه اصفهانی از زمان صفوی متفاوت هستند.

تا وقتی که زمان خود باختگی شروع شد و پیوندمان با هنر خودمان گسسته شد. در هر حال باید منطق معماری گذشته را نگاه داریم".

احیای سر در باغ فین، تعمیر مسجد جامع ورامین، مرمت سر در شاه عبدالعظیم، احیای "مسجد کبود" تبریز و "باغ دولت آباد" یزد، بازسازی مسجد فهرج و ایوان "سید رکن الدین" یزد از جمله کارهایی است که در کارنامه پربار پیرنیا می‌توان به آن اشاره کرد.

علاوه بر معماری که حوزه تخصصی پیرنیا محسوب می‌شد، او در ادبیات، نقاشی، خوشنویسی و موسیقی نیز دستی داشت و نظریه معروفش درباره "چهار اصل مشترک هنرهای ایرانی ـ اسلامی" نیز از همین آشنایی با دنیای متنوع فرهنگ و هنر ایرانی ـ اسلامی، نشأت می‌گرفت.

او همچنین به زبان‌های عربی و عبری احاطه داشت و زبان فارسی پهلوی را به خوبی می‌دانست و با خط میخی نیز آشنا بود.

پیرنیا سرانجام 9 شهریور 1376 پس از یک دوره بیماری طولانی درگذشت و در دانشکده معماری دانشگاه یزد به خاک سپرده شد.

منبع : مركز معماري ايران

دکتر محمد منصور فلامکی متولد سال ۱۳۱۳ مشهد است.

این هنرمند معمار، فارغ التحصیل با مدرک دکترای معماری از دانشگاه ونیز در سال 1۳۴۱ است.

فلامکی بعد از فراغت از تحصیل از سال ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۴ دانشیار دانشگاه تهران و از سال ۱۳۵۴تا زمان بازنشستگی به عنوان استاد در دانشگاه مذکور فعال بوده است.

فعالیت آموزشی در دانشگاه آزاد اسلامی نیز از جمله فعالیت‌های او به شمار می‌آید.

شهرت عمده وی در جامعه معماری، به خاطر زبان ویژه و بعضا غامض آثار اوست که به نثری مختص به وی در معماری نویسی انجامیده و به اعتقاد بسیاری ارتباط دانشجویان، به ویژه سال‌های اولیه تحصیل را با متون او دشوار ساخته است.

بسیاری روش نگارش وی را نقطه مقابل معماری نویسی مرحوم دکتر منوچهر مزینی به جهت ساده نویسی او می‌دانند.

وی بنیان گذار موسسه انتشاراتی"فضا" است و دفتر معماری شخصی خود را هدایت می‌کند.

فلامکی به عنوان چهره مانگار معماری در سال ۱۳۸۹ انتخاب شده است.

اما سوابق تحصیلی این معمار عبارتند از: اخذ مدرک دکترای معماری از دانشکده معماری ونیز 1343، اخذ مدرک فنی شهرسازی از دانشگاه میلان 1347، اخذ مدرک مرمت بناها و شهرهای تاریخی از دانشگاه رم 1348، دریافت درجه استادی دانشگاه تهران 1355-1354، اخذ رتبه 28 پایه استادی دانشگاه تهران 1382.

او همچنین موسس و مدیر موسسه علمی فرهنگی فضا 1362، مدیرعامل موسسه علمی و فرهنگی فضا از 1362، عضو اینتا (انجمن بین المللی نوشهرها) از 1363، مدرس دانشکده های معماری آزاد اسلامی تهران، کرمان، تبریز و دانشکده هنر دانشگاه کرمان از 1372و عضو هیات امناء‌ انجمن مفاخر معماری ایران بوده است.

عضویت در شورای تخصصی شهرداری تهران به مدت 5 سال، مشاور عالی معماری بانک مرکزی ایران به مدت 7 سال و
عضویت در کمیسیون طراحی و معماری، شهرسازی و محیط زیست شهرداری تهران به مدت 5 سال از دیگر فعالیت‌های منصور فلامکی محسوب می‌شوند.

او همچنین تالیفاتی با عنوان: باز زنده‌سازی بناها و شهرهای تاریخی، پابلو پیکاسو، تحرک اجتماعی در شهرهای اقماری ونیز- پادوا -ترویز، تکنولوژی مرمت‌ معماری، حریم گذاری بر ثروت‌های فرهنگی ایران، ریشه‌ها و گرایش‌های نظری معماری، زیستگاه اشتراکی آرمانی در برنامه ریزی شهری، سیری در تجارب مرمت شهری "از ونیز تا شیراز"، شکل گیری معماری در تجارب ایران و غرب، فارابی و سیر شهروندی در ایران، مجموعه مقالات اولین سمینار مرمت بناها و شهرهای تاریخی: وجود و آینده مراکز مسکونی تاریخی،منشور آتن، نوسازی و بهسازی شهری را در کارنامه فعالیتش به ثبت رسانده است.

منبع : مركز معماري ايران