محمود ماهرالنقش در سال ۱۳۰۱ در شهر اصفهان محله بیدآباد یا همان بازار بیدآباد که مسجد سید هم می‌گویند دیده به جهان گشود.

فرزند پنجم خانواده بود وپدرش معمار سنتی بود. ماهرالنقش از استادان تجربی معماری و کاشیکاری ایران است که تالیفات، تحقیقات و تدرس در این زمینه داشته و نخستین مولف این گونه هنرها است.

ماهرالنقش تحصیلات محدودی دارد چون در زمان کودکی پدرش مدام در حال سفر بوده و خانواده اش در شهرهای مختلف سرگردان بودند.

به همین دلیل، بعد از جنگ جهانی دوم او تحصیل را در مقطع متوسطه رها کرد. ولی مطالعات مربوط به معماری را تا سن ۸۵ سالگی رها نکرد.

محمود ماهرالنقش در ایام جوانی به تهران می‌آید و سال‌ها به مطالعه و تحقیق درباره معماری سنتی می‌پردازد تا این که از سوی دانشگاه علم و صنعت برای تدریس دعوت می‌شود.

ماهرالنقش بعد از تاسیس دانشگاه علم و صنعت و انتقال دانشگاه تکنولوژی تهران به این مجموعه در نارمک در این دانشگاه مشغول تدریس شد.

محمود ماهر النقش سالها پژوهشگر استاد تجربی، و استاد دانشگاه علم و صنعت ایران دررشته معماری و هنری تزیینی داخلی بوده‌است و دیگر سمت‌های او عبارتند از:سرپرست گروه ساختمان، سرپرست خدمات فنی دانشگاه، ناظر فنی ساختمان، سرپرست کارگاه شبانه.

ماهرالنقش در سال‌های ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۶ مجموعه کتاب‌های اصول فنی ساختمان را تحریر کرد که تا به حال بیش از 10 بار تجدید چاپ شده است.

او در سال ۱۳۵۷ پنج جلد کتاب درباره کاشی کاری ایران را به رشته تحریر درآورد و آن را موزه رضا عباسی را به چاپ رساند.

منوچهر مزینی متولد سال 1313 در شهر ساری است.

او دانش آموخته کارشناسی ارشد معماری از دانشگاه تهران، دارنده مدرک عالیه درجه مهندسی در معماری از دانشگاه آی آی تی در شیکاگو و دکترای شهرسازی از دانشگاه فنی مونیخ بوده است.

وی از برجسته ترین صاحب نظران در زمینه مباحث شهرسازی و معماری به ویژه با نگاه برنامه‌ریزی شهری است و مطالعات بسیاری را در باب این مفاهیم به انجام رسانده است.

همچنین دکتر مزینی به سبب تسلط بر زبانهای انگلیسی، آلمانی، فرانسه و عربی، ترجمه کتابهای ارزشمندی را با موضوع شهرسازی و معماری از خود به یادگار گذاشته است.

دکتر منوچهر مزینی در سال 1381 دار فانی را وداع گفت.

برخی آثار تالیفی این معمار عبارتند از: مقالاتی در باب شهر و شهرسازی - دانشگاه تهران، از زمان و معماری - مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران، مدیریت شهری و روستایی در ایران - سازمان زمین و مسکن، ساختار مدیریت شهری در ایران - مرکز مطالعات برنامه‌ریزی شهری وزارت کشور، شهر ددر ورای دو بعد - وزارت مسکن و شهرسازی، مطالعه تهران از نظر کالبدی - مرکز مطالعات برنامه‌ریزی شهری وزارت کشور، مطالعه فرا دوبعدی بزرگراه رسالت تهران - شهرداری منطقه 4 تهران، تاریخ و هنر معماری - سروش.

همچنین آثار ترجمه مزینی شامل: فضا، زمان و معماری - علمی و فرهنگی، سیمای شهر - دانشگاه تهران، روشهای علمی و عملی مسائل شهری - دانشگاه تهران، عرصه‌های زندگی خصوصی و زندگی جمعی - دانشگاه تهران، واسازی (دکانستراکشن) - شهرداری تهران هستند.

منبع : مركز معماري ايران

حسین شیخ زین الدین متولد ۱۳۲۰ تهران است.

او دانش آموخته کارشناسى ارشد رشته معمارى دانشکده هنرهاى زیباى دانشگاه تهران است که آغاز فعالیت حرفه اى‌اش به عنوان مهندس مشاور، از سال ۱۳۵۳ بوده است.

مدیرعامل یکى از دفاتر مهندسان مشاور، نامزد انتخاب شصت چهره برگزیده درشصت سال از سوى کانون مهندسان معمار دانشگاه تهران در سال ۱۳۷۹، دریافت نشان معمارى ایران (استاد پیرنیا)در همین سال،طراحى و مدیریت در طرح هاى گوناگون، ادارى، دولتى، عمومى، دانشگاهى، سفارتخانه‌ها، بهسازى و مرمت بناهاى تاریخى و مجموعه هاى صنعتى در سال های ۱۳۴۶ تا ۱۳۸۵،عضویت در شوراى مشورتى شهر تهران در معاونت فنى و عمرانى شهردارىدر سال ۱۳۷۱، عضویت در شوراى آموزشى گروه معمارى در دانشگاه آزاد واحد تهران از سال ۱۳۷۱، عضویت در شوراى طرح نوسازى اطراف فلکه حرم امام رضا (ع)در سال ۱۳۷۲، عضویت در شوراى تخصصى بافت هاى شهرى، وزارت مسکن وشهرسازى از سال ۱۳۷۶، عضویت در شوراى تخصصى شهر تهران در سال ۱۳۷۸، عضویت در شوراى راهبرى طرح ها در وزارت امور خارجه از سال ۱۳۷۸، عضویت در گروه معمارى و شهرسازى مرکز بین المللى گفت وگوى تمدن‌ها در سال ۱۳۷۹ از جمله فعالیت‌های این معمار محسوب می‌شوند.

شیخ زین الدین در سال 1348 در رشته معماری از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شده و از دوران دانشجویی به کار حرفه‌ای و مطالعات جنبی مشغول بوده است.

از سال 1353 به کار مهندسی مشاور پرداخته است و پس از بازگشایی دانشگاه‌ها، در دوره بعد از انقلاب فرهنگی در دانشکده‌های معماری تدریس می‌کند.

این هنرمند معمار بر این عقیده است که"بخش هایی از هنر، مانند معماری که تنها در خلاقیت صرف خلاصه نمی‌شود و آثار آن بی واسطه در شرایط اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جوامع مؤثر می‌افتد، درواقع تأثیر مستقیم خلاقیت در گذران امور جامعه به حساب می‌آیند.

صاحبان این نوع هنرها خود شخصیتی دارند که باید آن را همچون دیگر هنرمندان درسایه خلاقیت‌ها و حساسیت‌هاشان کسب کنند.

بروز و ظهور این شخصیت، اما باید با قواعد شناخته شده و مرسوم جوامع صورت بگیرد. بنابراین معماران در واقع دو لایه شخصیتی دارند؛ لایه خلاق و لایه مدیر.

در دنیای امروز پایه شخصیت معمار لایه خلاق اوست".

ساختمان سفارتخانه جمهورى اسلامى ایران در ژاپن یکی از مهمترین آثار مهندس شیخ زین الدین به شمار می‌رود.

منبع : مركز معماري ايران

هوشنگ سیحون (۳۱ مرداد ۱۲۹۹ - تهران) معمار و نقاش ایرانی، استاد معماری و رییس سابق دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است.

زندگی نامه

وی در خانواده‌ای آشنا با موسیقی به‌ دنیا آمد. پدربزرگ او میرزا عبدالله فراهانی از پیشگامان موسیقی سنتی و معروف به پدر موسیقی سنتی ایران بود. مادر وی، مولود خانم، از نوازندگان تار و سه تار، و نیز دایی او مرحوم احمد عبادی، استاد بزرگ سه تار بود. او پس از پایان تحصیل معماری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، به دعوت آندره گدار (رئیس اداره باستان‌شناسی وقت ایران) برای ادامه تحصیل راهی پاریس می‌شود و در دانشسرای عالی ملی هنرهای زیبای پاریس (بوزار) طی حدود ۳ سال تحت تعلیم اوتلو زاوارونی به تکمیل دانش معماری خود می‌پردازد و در سال ۱۹۴۹ به درجه دکترای هنر می‌رسد. او در بازگشت به ایران در سن ٢٣ سالگی نخستین اثر معماری خود که بنای یادبودی بر آرامگاه بوعلی سینا بوده است را طراحی می کند.

سیحون در طول سالهای فعالیت خود عضو شورای ملی باستان‌شناسی، شورای عالی شهرسازی، شورای مرکزی تمام دانشگاههای ایران و کمیته بین‌المللی ایکوموس (Icomos، وابسته به یونسکو در پیش ازانقلاب) بوده و به مدت ۱۵ سال مسؤولیت مرمت بناهای تاریخی ایران را برعهده داشته است.

هوشنگ سیحون بیش از دو دهه است که در ونکوور کانادا زندگی می‌کند. وی شهروند افتخاری فرانسه نیز می باشد.

وی یک بهایی بوده و به گفته ی خودش، هفت آرامگاهی را که طراحی و ساخته است، محل واقعی دفن آن افراد نبوده است به این معنی که این هفت نفر را از گور درآورده و در جای فعلی به خاک سپرده اند همچون: فردوسی - خیام نیشابوری - نادرشاه افشار و ...

معماری

وی استاد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بوده و یک دوره ریاست این دانشکده را عهده دار بوده است. استاد «هوشنگ سیحون» نقاش و معمار پرسابقه ایرانی، به مرد بناهای ماندگار معروف است. از میان پروژه‌های طراحی و ساخته شده وی می توان به آرامگاه بزرگانی چون خیام، کمال الملک، بوعلی سینا، نادرشاه افشار، کلنل محمدتقی خان پسیان و ده‌ها مقبره و آرامگاه دیگر و نیز طراحی بنای «موزه توس» در سال ۱۳۴۷ و همچنین ساختمان بانک سپه در میدان توپخانه تهران اشاره کرد.

وی همچنین طراحی ساختمان‌های سازمان نقشه برداری کل کشور، کارخانه نخ ریسی کوروس اخوان، کارخانه آرد مرشدی، مجتمع آموزشی یاغچی آباد، سینما آسیا، سینما سانترال، کارخانه کانادادرای (زمزم فعلی) در تهران و اهواز، کارخانه یخ سازی کورس اخوان و حدود ۱۵۰ پروژه مسکونی خصوصی را بر عهده داشته است.

استاد سیحون «نقش افکنی» است که در دنیای ابعاد، از معانی پر رمز و راز باطن سخن به میان می‌آورد و برای بزرگانی که معمار و طراح آرامگاه‌شان بوده، کوشیده است تا معانی باطنی، فلسفه نظری و ساحت وجودی هر یک را در نقش مقبره‌اش متجلی و نمایان سازد. به عنوان مثال استاد سیحون در سال ۱۳۳۸، طرح آرامگاه حکیم عمر خیام را مبتنی بر اصول ریاضی و مثلثاتی خیام، پایه‌گذاری و طراحی نموده‌است.

او در کتاب «نگاهی به ایران» درخصوص بنای آرامگاه نادر شاه افشار می‌نویسد:

«مادهٔ اصلی ساختمان از سنگ خارای منطقه کوهسنگی مشهد، مشهور به سنگ هرکاره‌ است. این سنگ یکی از مقاوم‌ترین سنگ‌هایِی است که در ایران وجود دارد ... او دلیل این انتخاب را اشاره به صلابت و عظمت نادر شاه افشار می‌داند و در ادامه می‌نویسد: ... شکل کلی مقبرهٔ نادر به شکل شش ضلعی متناسبی است که شکلِ سیاه چادرهایی را تداعی می‌کند؛ دلیل این امر همین نکته‌است که نادر به جای کاخ، در زیر چادر زندگی می‌کرد.»

نقاشی و طراحی

سیحون در کنار معماری، به نقاشی از مناظر و روستاهای ایران می‌پرداخت و نمایشگاه‌هایی از آثار خود را، در ایران و در خارج از ایران برپا کرده‌است. آثار وی در نمایشگاهی در دانشگاه ماساچوست در سال ۱۹۷۲ در کنار آثار هنرمندانی چون پیکاسو و سالوادور دالی به نمایش درآمد. در این نمایشگاه تابلویی از «کلاف‌های خطی» را به نمایش گذاشت که در آن از خطوط موازی و پر پیچ و تابی استفاده کرده بود، که همدیگر را قطع نمی‌کردند. دانشگاه‌هایی مثل MIT، هاروارد، واشنگتن و برکلی مجموعه‌ای از نقاشی‌های او را گردآوری کرده و نگهداری می‌کنند.

همسر سابق وی معصومه سیحون نیز نقاش بود و صاحب گالری سیحون در تهران.

آثار

معماری

• آرامگاه نادرشاه در مشهد
• آرامگاه کمال الملک در نیشابور
• آرامگاه ابوعلی سینا در همدان(۱۹۵۱)
• آرامگاه خیام در نیشابور(۱۳۳۸)
• آرامگاه کلنل محمد تقی خان پسیان
• مقبره عباس میرزا و بعضی دولتمردان قاجار
• ساختمان بانک سپه در تهران
• بنای موزه توس(۱۳۴۷)
• مرکز فرهنگی یزد

نوشتاری

• کتاب نگاهی به ایران (مجموعه‌ای از نقاشی‌های سیاه قلم)
• کتاب معماری سیحون
• کتاب نیم قرن آثار معماری ونقاشی سیحون

نقاشی

• کلاغ پر
• کنسرت(Concerto)، رنگ روغن (۱۹۹۸)
• قلم و مرکب (۱۹۸۱)

دیگر آثار

• Houshang Seyhoun, Half a century of activities in the world of Art and Architecture

• تهیه فیلمی درباره آرامگاه بوعلی سینا به کارگردانی امیرشمخانی

منابع

نگاهی به ایران کروکی‌های مهندس هوشنگ سیحون از معماری روستایی و مناظر ایران؛ تهران: نشر یساولی، ۱۳۸۵، شابک: ‫۹۷۸-۹۶۴-۳۰۶-۴۴۰-۲
روزنامه ایران، شماره ۳۰۱۵ مورخ ۱۰/۱۰/۸۳

مركز معماري ايران

ایرج کلانتری متولد 1316 تهران است.

او دارای مدرک کارشناسی ارشد معماری از دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران 1341 است.

برخی مسئولیت‌ها و سمت‌های این معمار عبارتند از: عضو موسس و رئیس هیات مدیره مهندسین مشاور باوند از 1353، عضو شورای تخصصی شهرداری تهران، رئیس هیات اجرایی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی مهندسی کشور، عضو هیات مدیره انجمن صنفی مهندسان مشاور معمار و شهرساز، عضو هیات امناء انجمن مفاخر معماری ایران، نماینده وزارت کشور در کمیته فنی شورای عالی شهرسازی و کمیته بررسی و تجدید نظر در قانون نوسازی و عمران شهری، عضو هیات تحریریه مجله معماری نوین، مدیرعامل و رئیس هیات مدیره دفتر مشاوره معماری، عضو هیات مدیره سازمان نظام مهندسی ساختمان تهران، تدریس در دانشگاه‌های تهران، علم و صنعت و آزاد اسلامی وعضو شورای عالی خانه هنرمندان ایران.

همچنین مدیریت و طراحی پروژه فرودگاه بین‌المللی امام خمینی(ره)، دانشگاه بین‌المللی قزوین امام خمینی‌(ره)، سفارت ایران در گرجستان، اقامتگاه سفیر ایران در ایروان، مجموعه چایکنار تبریز، مجموعه‌های اداری و مسکونی متعدد از جمله فعالیت‌های این معمار است.

کلانتری رتبه اول پروژه‌هایی مانند باشگاه کارمندان وزارت کشور، سفارت ایران در رباط، ساختمان شهرداری تهران، مجتمع مسکونی فرح آباد تهران، مجتمع مسکونی کارکنان فولاد اهواز، ساختمان شرکت نفت ایران، دانشگاه پتروشیمی ماهشهر را به دست آورده است.

او معمار برگزیده سال 1384 است.

برخی آثار تالیفی این هنرمند معمار شامل "بررسی علل حاشیه نشینی در 17 شهر با جمعیت بیش از یکصد هزار نفر"، "تنظیم اصلاحیه قانون نوسازی و عمران شهری"، "تهیه و تدوین آئین نامه اجرای حق مرغوبیت"، "گونه شناسی مسکن در مناطق ساحلی خلیج فارس"، همکاری با مجله‌های بانک ساختمان، آبادی، معماری و شهرسازی، معمار هستند.

منبع : مركز معماري ايران

هادی تهرانی متولد سال 1334 تهران است.
تهرانی مدت شش سال در ایران زندگی کرد و در سال ۱۹۶۰ به همراه خانواده‌اش به آلمان رفت.
پس از گذراندن دوران دبیرستان، در سال ۱۹۷۷ تحصیلات خود را در رشته معماری در دانشگاه صنعتی (براونشوایک) آغاز کرد و تا سال ۱۹۸۴ در این رشته به تحصیل پرداخت.
پس از آن مدتی در مدرسه‌ عالی (آخن) تدریس کرد و همزمان روی پروژه‌های معماری کار می‌کرد. او استعداد و خلاقیت فراوانی در این رشته از خود نشان می‌داد.
در سال ۱۹۹۱ همراه با دو تن از معماران خبره آلمانی به نام (جینز بوت) و (کایریشتر) دفتر معماری (BRT) را در هامبورگ تاسیس کردند که امروزه با ۱۰۴ کارمند، به عنوان معروفترین و بهترین دفتر معماری در اروپا در حال فعالیت است.
این دفتر در زمان تاسیس، فقط ده کارمند داشت. امروزه طرح‌ها و پروژه‌های بدیع و باشکوه تهرانی نه تنها در شهرهای آلمان از جمله مونیخ، کلن، فرانکفورت، هامبورگ، برلین و... بلکه در بسیاری از شهرهای توریستی دنیا از جمله دوبی، مسکو، استانبول، رم و... به چشم می‌‌خورد.
کارهای او در سطح بین‌المللی، الگو و نمونه است و درآلمان به تهرانی علاقه زیادی دارند و برایش احترام زیادی قایل هستند.
یکی از عوامل کلیدی در موفقیت تهرانی، استفاده فراوان از شیشه در نمای ساختمان است. در اکثر کارهای او از کف تا سقف، شیشه به کار رفته است؛ چرا که او معتقد است سه عامل در ساختمان بسیار مهم است: نور، هوا و چشم‌انداز اتاق.
او سعی می‌‌کند با به‌کار بردن شیشه، ساختمان را از نظر این عوامل در بالاترین سطح استاندارد قرار دهد. از جمله کارهای او سازه عظیم (Berliner Bogen) یا "قوس برلین" است که ساختمانی کمانی شکل و تمام شیشه‌ای است.
ارتفاع قوس فولادی این ساختمان ١٤٠ متر است و روی یک رودخانه بنا شده است.
زمین این ساختمان تا مدتی از نظر بسیاری از معماران و متخصصان، غیر قابل ساخت بود اما از آنجایی که تهرانی علاقه زیادی به کارهای نشدنی دارد و دوست دارد هر کار غیرممکنی را به ممکن تبدیل کند با بررسی و تلاش فراوان توانست این سازه عظیم را بنا کند که به عنوان بهترین ساختمان تجاری جهان شناخته شد.
تهرانی عضو هیئت داوران جایزه معمار نیز بوده است.

حیدر قلی خان غیایی شاملو (۱۳۰۱ - ۱۳۶۴) معمار ایرانی بود. او یکی از پیشگامان معماری نوین ایران است.
  
زندگی و تحصیلات
وی در سال ۱۳۰۱ در تهران و در خانواده ای با اصالت خان متولد گردید. او در سال ۱۹۴۷ میلادی از دانشگاه تهران در رشته معماری فارغ التحصیل گردید و در سال ۱۹۵۲ گواهی (DPLG) خود را از مدرسه هنرهای زیبای پاریس (بوزار) دریافت نمود. او در همین سال برنده جایزه " Prix de Vienne " گردید.

غیایی در سال ۱۹۵۳ دفتر معماری خود را در تهران تاسیس نمود و در خلال این سالها پروژه‌های خصوصی فراوانی را به انجام رساند که منجر به انتخاب وی برای طراحی ساختمان مجلس سنای ایران گردید. او در سال ۱۹۷۴ میلادی به عنوان معمار سلطنتی و مشاور معماری شاه ایران برگزیده شد. وی همچنین به عنوان استاد در دانشگاه تهران به تدریس معماری پرداخت (آتلیه غیایی) و چندین نسل از معماران را آموزش داد.
او پس از انقلاب اسلامی به فرانسه مهاجرت کرد و چند سال بعد دفتر معماری جدیدی به همراه فرزندان خود در سانفرانسیسکو برپا نمود. او در ۱۵ شهریور سال ۱۳۶۴ در ویلای خانوادگی خود در آنتیب در جنوب فرانسه درگذشت.
برخی از آثار معماری
•    ساختمان مجلس سنا که پس از انقلاب محل مجلس شورای اسلامی بود.
•    ایستگاه راه‌آهن مشهد
•    ایستگاه راه‌آهن تبریز
•    سینمای مولن روژ (سینما سروش فعلی)
•    هتل استقلال تهران (هیلتون سابق)
•    هتل کارلتون تهران
•    کاخ فرح آباد
•    بیمارستان مشهد
•    بیمارستان لویزان
•    خانه ایران در پاریس
•    بیش از ۳۰ ویلای شخصی

منبع : مركز معماري ايران

   متولد 1285

هنر > تجسمی:
حسین لرزاده در سال 1285 هـ‌.ش در تهران، کوچه قلمستان نزدیک باغ و حمام حاج عبدالصمد چشم به جهان گشود.

پدر ایشان استاد محمد لرزاده از معماران نامی دوره‌ اتابک و همکار حاج حسن صنیع الدیوان، معمار اتابکی بود. از یادگارهای استاد محمد لرزاده، ‌می‌توان از‌ مسجد حاج حسن صنیع الدیوان، سید نصیر الدین، یکی دو ایوان در مدرسه‌ سپهسالار، از گردن به پایین گنبد سر قبر آقا و خط بنایی دور آن و حوضخانه‌ آینه کاری حسینیه امیربهادر یاد کرد. استاد حسین لرزاده از هفت سالگی چندی نزد میرزا حسن به مکتب رفت.

سپس به مدرسه‌ مقابل منزل محتشم‌السلطنه فرستاده شد و استعدادهای هنری ایشان از همان زمان نمایان گشت. در محضر درس پدر نیز از بهترین‌ها بود؛ در حالی که دیگر هنرآموزان از سختی کار در رنج بودند او با وجود سن کم، چند زمینه‌ گره را در کلاس طراحی می‌کرد آن چنان که همگان را به حیرت می‌انداخت.

پس از اتمام دوره‌ ابتدایی به دبیرستان سلطانی واقع در پل امیربهادر و از آنجا به مدرسه‌ کمال الملک برای یادگیری مجسمه سازی رفت. این دوران یک سال و نیم به طول انجامید. سپس به محضر درس سیدمحمد تقی نقاش باشی رفت. در تمام این دوران، علاوه بر مکتب، درخانه نزد پدر نیز مشق معماری می‌کرد.

پس از خلع احمد شاه از سلطنت، کارگاه نقاشی سید محمد تقی نقاش باشی واقع درخیابان ناصریه به دلیل طرح اصلاحی خیابان، از میان رفت و استاد لرزاده با کسب اجازه از استاد خود،‌ کارگاه کوچکی جنب مسجد مجدالدوله،‌ بین چهارراه حسن‌آباد و گذر تقی‌خان به نام «نقاشخانه‌ حسین لرزاده» دایر کرد. پدر استاد در سال 1305 درگذشت. در این زمان استاد لرزاده با دعوت استاد جعفرخان کاشانی که دست اندر کار ساختن عمارت سنگی تپه علی‌خان در سعد آباد بود، به کار نقاشی در یکی از اتاق‌های این عمارت مشغول شد.

پس از آن، طراحی و ساخت سر در ایرانی برای بانک شاهی واقع در توپخانه - بانک تجارت کنونی- را انجام داد. رسمی‌سازی سر در مدرسه دارالفنون و بالکن پیرایش در ابتدای خیابان لاله‌زار و مطبعه‌ یمنی در خیابان فردوسی نیز از کارهای ایشان در این دوران است.

پس از آن عمارت محروقه‌ مجلس شورای ملی را تعمیر کرد. استاد لرزاده در سال 1311 برای ساختن آرامگاه فردوسی به توس رفت و مدتی با مرحوم عماد الکتاب که در آن هنگام ایام کهولت را می‌گذراند و برای خطاطی اشعار و نوشته‌های مقبره‌ حکیم توس به آنجا رفته بود، همدم و محشور شد و شبها در نزد او مشق خط می‌کرد. خود وی از قول مرحوم عمادالکتاب می‌گوید: «حالا چه عیبی دارد در کنار معماری، خوب هم بنویسی».

تاریخ پایان آرامگاه فردوسی مصادف با 30 سالگی استاد بود. وی در ضمن آن اشعاری نیز ذکر کرده است:‌

به شمسی شد اتمام آرامگه
هزار و سه صد از پی‌اش، سیزده

پس از اتمام کار آرامگاه فردوسی،‌ استاد به تهران بازگشت و مشغول به کار کاخ مرمر شد. گنبد این کاخ هم از آثار ایشان است. همچنین بنا به درخواست آیت الله بروجردی،‌ مسجد اعظم قم را طرح ریزی و اجرا کرد.

از دیگر یادگارهای ایشان تعمیر و ساخت قسمت‌هایی از حرم مطهر حضرت سید الشهداء‌ است و بدین مناسبت به سمت معمار افتخاری ابا عبدالله ‌الحسین نایل آمد.

استاد حسین لرزاده بعد از 98 سال زندگی اواخر شهریور ماه 1383 دار فانی را وداع گفت.

استاد لرزاده کار بر روی 842 مسجد را در افتخارات خود دارد که از آن جمله است:‌
- مسجد لرزاده، ‌خیابان لرزاده، خیابان خراسان
- مسجد سلمان، خیابان شهباز، خیابان غیاثی
- مسجد سجاد، ‌خیابان جمهوری
- مسجد اعظم قم،‌ خیابان موزه
- مسجد مهدیه، ‌خیابان ری
- مسجد امام حسین، ‌خیابان امام حسین
- مسجد فخریه، خیابان امیریه
- مسجد زعیم، ‌خیابان منیریه
- مسجد فرازنده، خیابان شوش
- مسجد سپه سالار، ‌خیابان بهارستان
- مسجد انبار گندم، خیابان ری
- مسجد سنگی، خیابان ری
- مسجد عمار، خیابان سپاه و چند مسجد دیگر

 منبع : مركز معماري ايران

    متولد 1325

فرامرز شریفی معمار ایرانی است.
شریفی در سال ۱۳۳۴ وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۴۲ با درجه عالی از این دانشکده فارغ التحصیل شد. او از سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۷۲ با مهندسان مشاور آرتیمان همکاری می کرد و از سال ۱۳۷۲ فعالیت حرفه ای مستقل خود را آغاز نمود. او همچنین از سال ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۱ عضو کمیته معماری حوزه معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران بوده است.
او داوری چند دوره «جایزه بزرگ معمار» را نیز در کارنامه فعالیت های خود دارد.
   
اندیشه و سبک معماری
آثار فرامرز شریفی متاثر از اندیشه های معمارانی چون ماریو بوتا، رنزو پیانو، مایکل گریوز، کارلو اسکارپا و هوشنگ سیحون است. شش سال تحصیل زیر نظر هوشنگ سیحون در دانشکده هنرهای زیبا، تجربه پرباری را برای شریفی به همراه داشته است. او اخلاق در طراحی معماری، استفاده بجا و درست از مصالح و سادگی مینیمالیستی در طرح را از سیحون آموخته است.
آثار معماری او از لحاظ تنوع مصالح، حجم های خالص و توپر، تاکید بر محورهای تقارن، سازمان دهی های مرکزی، فضاهای محصور شده در فرم هندسی معین به معماری کلاسیک نزدیک است. از این رو می توان آثار او را تلاشی برای تلفیق سلیقه کلاسیک در کالبدی مدرن دانست. حجم های ساختمان های او سنگین، توپر و دارای سلسله مراتب فضایی کلاسیک هستند. بخش های متصل به زمین با مصالخ خشن تر و سنگهای چند ضلغی بندکشی شده پوشیده می شود و انتهای ساختمان با سقفهای شاخص، تعریف می شود. سطوح بناهای او معمولا با قاب بندی هایی تقسیم می شوند که از اختلاف سطح یا اختلاف رنگ و جنس مصالح ایجاد شده است. نماها همواره متوازنند و این توازن یا از طریق تقارن و یا با ایجاد تعادل میان فضاهای پر و خالی نما حاصل شده است. استفاده از احجام خالص و قواعد هندسی مشخصه نماها و فضاهای داخلی آثار شریفی است.

آثار
•    خانه در سعدآباد، ۱۳۵۶
•    مجموعه مسکونی گرامی، ۱۳۶۵
•    ساختمان مسکونی در کامرانیه، ۱۳۶۹
•    مجموعه مسکونی در احتشامیه، ۱۳۶۹
•    مجموعه مسکونی ندا، ۱۳۷۰
•    خانه دیباجی، محمودیه، تهران، ۱۳۷۱
•    خانه امیری، دزاشیب، تهران، ۱۳۷۵
•    ساختمان مسکونی در نیاوران، ۱۳۷۶
•    ساختمان اداری کردستان، تهران، ۱۳۸۲
•    دفتر کار برای یک همکار، محمودیه، تهران، ۱۳۸۳

پانویس
1.    ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ بانی مسعود، امیر، ص۳۴۵
2.    ↑ «جایزه معمار ۸۳». جایزه بزرگ معمار. بازبینی‌شده در ۱۱ خرداد ۱۳۹۱.
3.    ↑ «جایزه معمار ۸۵». جایزه بزرگ معمار. بازبینی‌شده در ۱۱ خرداد ۱۳۹۱.

منابع
    بانی‌مسعود، امیر. معماری معاصر ایران. تهران: نشر هنر معماری قرن، ۱۳۸۸. شابک ‎۹۷۸-۶۰۰-۵۱۷۲-۱۱-۹.
    «Faramarz Sharifi». ArchNet. بازبینی‌شده در ۱۱ خرداد ۱۳۹۱.

منبع:مركز معماري ايران

متولد : 1356

فرهاد احمدی فارغ التحصیل رشته مهندسی معماری و شهرسازی از دانشکده هنرهای زیبای، دانشگاه تهران در سال ۱۳۵۶ می‌باشد. شروع کار وی پس از انقلاب اسلامی با ساخت مجموعه مسکونی و خدماتی در مناطق محروم استان خراسان؛ و بعد از وقوع جنگ ایران و عراق نیز در باز سازی مناطق جنگی می‌باشد.

زندگی‌نامه

وی در سال ۱۳۴۸ خورشیدی به دانشکده هنرهای زیبای، دانشگاه تهران وارد شد و در سال ۱۳۵۶ از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شد.
زندگی حرفه‌ای
وی از جمله معماران معاصر ایران به شمار می‌رود که طرح‌های خود را با گرایش آکادمیک و مبتنی بر اصول نظری تبیین شده‌ای طراحی می‌نماید و با تاکید بر زمین مداری و پیوند محیط با فضا، معماری خاصی را پدید آورده‌است. به طور کلی فرهاد احمدی در طی دو دههٔ گذشته در کنار آموزش معماری و مسئولیت‌های دیگر حدود سی طرح ارائه کرده‌است، که اغلب آنها در حد ملی بوده و مضمون فرهنگی داشته‌اند.
فرهاد احمدی از سال ۱۳۶۰ عضو هیئت علمی دانشکده معماری و شهرسازی شهید بهشتی است.

جوایز

مسابقات
•    سال ۱۳۷۴- مسابقه محدود کتابخانه ملی ایران- تهران، مابین پنج مشاور منتخب، (ظاهرأ مقام سوم) اعلام نشده، (اولین مسابقه بین¬المللی قبل از انقلاب)
•    سال ۱۳۷۵- مسابقه محدود مرکز کتب خطی وتصویری در شبه قاره، پاکستان- اسلام آباد، مابین سه مشاور (مقام اول)،
•    سال ۱۳۷۶- مسابقه محدود مرکز مدیریت صنعتی در کردان- کرج، مابین ۹ مشاور، طرح منتخب منتقدان جامعه حرفه¬ای
•    سال ۱۳۷۹- مسابقه محدود مجموعه مسکونی نمایندگان مجلس در تهران، ما بین سه مشاور (مقام اول)،
•    سال ۱۳۸۱- مسابقه محدود مجموعه ساختمانهای اداری وزارت نفت، تهران، ما بین هشت مشاور (جزء چهار طرح منتخب اول)، پر اهمیت ترین طرح پس از انقلاب اسلامی، و اولین مسابقه بین المللی با همکاری گروه BATTLE MACCARTY از انگلیس که در سازمان ارزیابی ساختمانهای پایدار در لندن (BREAME) درجه EXCELLENT دریافت نمود.
موقعیتهای ملی و بین المللی
•    سال ۱۹۹۸ به عنوان معمار منتخب از آسیا درBIANUAL-ROROS معماری در نروژ به دلیل طراحی مرکز فرهنگی دزفول
•    سال ۱۹۹۸ - سخنرانی در دانشکده‌های معماری BERGAN & TORNDHIEM
•    سال ۲۰۰۲ – به عنوان معمار منتخب از ایران در BIANUAL-GOLF معماری در امارات - دوبی در رابطه با هویت و معماری نوین و معرفی طرح‌ها (مایکل هاپکینز از انگلیس، آرتا سوزوکی از ژاپن، ایو مونو از فرانسه و نادر اردلان از کویت دعوت شده بودند)
•    سال ۲۰۰۷- سخنرانی در سمینار UNESCO در پکن - چین در مورد GENTRIFICATION در بافتهای تاریخی و توضیح طرح جنوب میدان نقش جهان (PROPOSAL برگزیده از ایران که موجب مشارکت مالی آن سازمان با شهرداری اصفهان گردید)
•    سال ۱۳۸۶- دریافت نشان و لوح زرین برای رتبه اول طراحی ابنیه دولتی و عمومی (طرح‌¬های ملی)- (برای چهار طرح ساخته شده سفارت ایران در سئول، کره جنوبی - مرکز فرهنگی اصفهان - مرکز فرهنگی دزفول و مرکز نمایشهای آئینی تهران) در اولین همایش ملی و مسابقه معماری و طراحی شهری، (جشنواره شیخ بهائی) توسط وزارت مسکن و شهرسازی
عضویت در مراکز علمی و پژوهشی
•    ۱۳۶۲-عضو گروه برنامه ریزی معماری در ستاد انقلاب فرهنگی،
•    ۱۳۶۱-۱۳۶۳-مسئول دفتر فنی بازسازی مناطق جنگی، جهاد سازندگی،
•    ۱۳۶۸-۱۳۷۲-مسئول دفتر فنی مراکز فرهنگی در وزارت فرهنگ وارشاد،
•    ۱۳۷۰- عضو نظام مهندسی،
•    ۱۳۷۲-۱۳۷۶-مشاور شهرداری و شرکت فرهنگ و توسعه در طرح مراکز فرهنگی،
•    ۱۳۷۹-۱۳۸۲-عضو شورای هدایت فنی وزارت امور خارجه،
•    ۱۳۸۰- عضو جامعه معماران،
•    ۱۳۸۰-۱۳۸۴-عضو ژوری مسابقات مختلف در وزارت مسکن و شهرسازی،
•    ۱۳۶۲-۱۳۸۶-تاسیس دفتر شخصی در تهران
•    ۱۳۸۳-۱۳۸۶-عضو هیئت مدیره مهندسین مشاور دوران شهر
•    ۱۳۸۶- عضو گروه مصوبین طرح‌های ویژه در شهرداری تهران - معاونت شهر سازی
•    ۱۳۸۷ - عضو گروه راهبری شهرهای نوین - معاونت شهر سازی - وزارت مسکن و شهرسازی
•    ۱۳۸۷- عضو ژوری اولین دوره مسابقه طراحی داخلی،
•    ۱۳۸۷- عضو ژوری هشتمین دوره مسابقه معماری مجله معمار،
•    ۱۳۸۸- عضو ژوری مسابقه معماری سازمان نظام مهندسی خوزستان،
•    ۱۳۸۸- عضو هیئت موسس انجمن معماری سبز ایران

سوابق کاری

مهمترین طرحهای بین المللی
•    ۱۹۸۵ غرفه ایران در نمایشگاه بین المللی اکسپو ۸۵ در تسکوبا، به همراهی دفتر فنی دانشگاه شهید بهشتی،
•    ۱۹۹۰ غرفه ایران در نمایشگاه بین المللی در دوبی
•    ۱۹۹۱ غرفه ایران در نمایشگاه سن‌آنجل در مکزیکوسیتی
•    ۱۹۹۲ غرفه‌های جهانگردی در نمایشگاه¬های ITB در میلان و برلین
•    ۱۹۹۲ طرح اولیه برای بازسازی MAISON DE L، IRAN در پاریس
•    ۱۹۹۳ غرفه ایران در نمایشگاه بین المللی اکسپو ۹۳ در ته‌جان
•    ۱۹۹۹ ساختمان اقامتگاه سفیر ایران در سئول- کره جنوبی،
•    ۲۰۰۰ ساختمان سفارت ایران در سئول، کاندید جایزه آقا¬خان و دریافت لوح زرین در اولین همایش معماری و طراحی شهری وزارت مسکن و شهرسازی-۱۳۸۶
•    ۲۰۰۱ طرح سفارت ایران در استکهلم

مهمترین طرحهای داخلی
•    ۱۳۶۵ - ساختمان مرکز فرهنگی دزفول - کاندید جایزه آقا خان، طرح منتخب برای BIANUAL-ROROS-۱۹۹۸ در نروژ و دریافت لوح زرین در اولین همایش معماری و طراحی شهری وزارت مسکن وشهرسازی - ۱۳۸۶،
•    ۱۳۶۷- ساختمان مرکز فرهنگی بین المللی اصفهان، - کاندید جایزه آقا خان، طرح منتخب مهندسین اصفهان و دریافت لوح زرین در اولین همایش معماری و طراحی شهری وزارت مسکن وشهرسازی - ۱۳۸۶
•    ۱۳۷۰- طرح تالار شهرداری و مجموعه خدمات شهری تبریز،
•    ۱۳۷۲- طرح مرکز سرگرمی‌ها و خانه جوان تهران،
•    ۱۳۷۴- شهرکتاب شعبه مرکزی بازسازی و طراحی داخلی، تهران،
•    ۱۳۷۶- ساختمان اداری فرشته، تهران،
•    ۱۳۷۸- طرح مجموعه مسکونی رودکی، شمیران، تهران،
•    ۱۳۸۲- طرح تئاتر تجربی و مرکز خرید صبا، تهران، (در حال اجرا)
•    ۱۳۸۳- طرح یادمان شهدای دفاع مقدس، قصر فیروزه - تهران،
•    ۱۳۸۵- خانه مسکونی و دفتر کار، الهیه، تهران، (در حال اجرا)
•    ۱۳۸۶- بازطراحی جنوب میدان نقش جهان
•    ۱۳۸۶- طراحی جامع دانشگاه هنر اصفهان و طرح ساختمانهای دانشکده¬های مربوطه، اصفهان

•    منابع
1.    ↑ . http://www.kianavahdati.com/documentView.aspx?type=32&id=-2147483635. بازبینی‌شده در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۱.
2.    ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ . http://onsa.persianblog.ir/post/297. بازبینی‌شده در ۲۸ دسامیر ۲۰۱۱.
3.    ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ . http://archurb.sbu.ac.ir/Desktopmodules/Sbu_ProfessorsPage/SP_Fa.aspx?userid=352&lng=Fa. بازبینی‌شده در ۲۸ دسامیر ۲۰۱۱.

منبع:مركز معماري ايران