آلدو روسی ( 3 می 1931- 4 سپتامبر 1997 )، یکی از با نفوذ ترین معماران در طول دوره 1988-1972 است  که در سه حوزه مختلف  تئوری، ترسیم و معماری شهرتی جهانی دارد. او پس ازدریافت درجه دکتری در سال 1959 از دانشگاه پلی تکنیک در میلان، به عنوان دستیار آموزشی با معماران مشهور،

Ludovico Quaroni و Carlo Aymonino کار کرد. آلدو روسی در سال 1965 عضو هیئت علمی مدرسه معماری در میلان و در دانشگاهی در ونیز شد. وی از سال 1972 تا 1975 در ETH در زوریخ تدریس کرد.
آلدوروسی در سال 1966 کتاب " معماری شهر" را منتشر کرد که متعاقبا به چندین زبان ترجمه شد. او فقدان درک شهر در فرایند عمل معماری را مورد انتقاد قرار داد. آلدوروسی استدلال می کرد که یک شهر باید آگاهانه و با ارزش، به عنوان چیزیکه در طول زمان شکل گرفته، باشد و معتقد بود مصنوعات شهری که در برابر تحولات زمان ایستادگی کرده اند ، اهمیتی خاص دارند. او اعتقاد داشت که خاطرات شهری متعلق به گذشته است و خاطره از دریچه بناهای یادبود حاصل می شود و بناهای تاریخی ساختار شهر را تعیین می کنند.
آلدوروسی برای بهبود" عناصر ثابت معماری "، نه فقط به عنوان مجموعه ای از فرمها بلکه به عنوان یک جستجو برای ایجاد خلاقیتی نو(همیشگی) در اشکال هندسی تلاش کرد. { او} معماری را در این سبک درک کرد، وی  معتقد بود که { معماری}به درک واقعیت زندگی در جهان کمک می کند و همچنین چشم اندازی مشخص از وقایع انسانی را فراهم می آورد، که معمار از لحاظ  تاریخی قادر به پیش بینی آن نبوده است. ماندگارترین معماری درگفته های آلدو روسی،" توقف کوتاه رویداد" بوده است. آلدو روسی این ایده ها را در سبک ساخت مدرسه ای در Fagnano Olona به کار گرفت.
در پروژه ای برای Carlo Felice Theater در Genoa ، وظیفه آلدو روسی بازسازی  کردن آمفی تئاتر بود که در جنگ جهانی دوم تخریب شده بود. او در پروژه اش بخش سالم نمای قدیمی را باقی گذاشت اما کل مجموعه فضاها و نقشهای جدید را با آن تطبیق داد. فرمهای معماری نقش برجسته ، اصالتی را در زمان مشابه  منتقل می کنند که بر پیش بودن از زمان و بر یک ظاهر قدرتمند در ساختار شهری تاکید داشته است. آلدو روسی از جزئیات فنی و تاریخی به نفع حفظ یکپارچگی سطحها، دوری  نموده و به این صورت کیفیت ساختاری را که از دوران باستان مقاومت کرده، بیان می کند.  
برای آلدو روسی، ساختمانهای عمومی اغلب شکل کوچک شده شهر بود. آلدو روسی در شهر Fagnano Olona  مجموعه ای ازعناصر را در اطراف یک محدوده با ارزش مرکزی و در امتداد عناصر خطی همچون یک خیابان، یک پل، یا یک دیوار با عناصر بنیادی سازماندهی کرد، آرایشی که برنامه ریزی شهری ایتالیایی را به خاطر می آورد.

یک مجموعه هتل در Fukuoka ، ژاپن، یک مدرسه معماری برای دانشگاه Miami ، Florida ، و یک پیروزی در مسابقه ای بزرگ  برای موزه تاریخ طبیعی در Berlin که خبر از موقعیتهایی بهتر برای ارائه ایده های آلدو روسی در معماری شهر می داد. آلدو روسی اولین{معمار} ایتالیایی بود که در سال 1990 برنده جایزه معتبرPritzker برای معماری شد.
آلدو روسی یکی از بنیان گذاران نوعقل گرایی با عنوان La Tendenza در نظر گرفته می شود. تاثیر وی در شکل گیری تفکر معماری اروپا در طول این دوره با رابرت ونچوری در ایالات متحده امریکا قابل مقایسه است. همراه با ونچوری، آلدو روسی نیزیکی از نمونه های  بارز ارائه شده توسط  معمار منتقد Charles Jencks، در معماری Postmodern محسوب می شود.

تئاتر بزرگ لا فنیچه

تئاتر بزرگ لا فنیچه اپراخانه‌ای مشهور در شهر ونیز ایتالیاست که تاکنون سه بار در آتش سوخته و بازسازی شده است. آخرین آتش‌سوزی در سال ۱۹۹۶ و به‌صورت عمدی به وقوع پیوست. بنای جدید در دسامبر ۲۰۰۳ گشایش یافت.

از کارهای مهم آلدوروسی می توان به موارد زیر اشاره نمود:

•    Gallaratese Quarter II in Milan, Italy (1968–1974) with Carlo Aymonino
قبرستان San Cataldo ،Modena، Italy، (1971)
•    San Cataldo Cemetery, Modena, Italy (1971)
تئاتر Carlo Felice درGenoa، Italy، (1981)
•    Teatro Carlo Felice in Genoa, Italy (1981).
•    Centro direzionale, Perugia, Italy (1982–88).
هتل Palazzo در Fukuoka، Japan، (1986–89)
•    Palazzo Hotel in Fukuoka, Japan (1986–89).
موزه Bonnefanten ،Maastricht، The Netherlands،(1990–94)
•    Bonnefanten Museum, Maastricht, The Netherlands (1990–94).
•    Quartier Schützenstrasse in Berlin, Germany (1994–98) Photos
•    Ca' di Cozzi in Verona, Italy, his last project